بررسی و تحلیل زیبایی و ویژگیهای فنی چوب در معماری مازندران

معماری بومی روستایی، بر اساس شاخص ها و عوامل فرهنگی، اقلیمی و معیشتی مختلف و متفاوت در هر منطقه شکل گرفته است. این تفاوت در شیوه های ساخت و ساز، نوع پلان، نوع استقرار، نوع مصالح و ... نمایان است. اقلیم، فرهنگ و طبیعت همواره فاکتورهای تاثیر گذار بر معماری بوده و نقش ویژه ای به شکل دهی به آن داشته است. شکل گیری معماری بومی در مازندران در جهت حفظ آسایش ساکنان و با بهره گیری از عناصر مفید اقلیمی، ضمن احترام به طبیعت بوده است. از جمله مصالح مصرفی در شکل دهی این معماری چوب بوده است و معماری چوبی در استان مازندران به دلیل داشتن جنگل های انبوه، طی زمان های مختلف، کاملا تاثیرگذار بوده است. رنگ، بافت و طرح چوب در کنار خصوصیات فنی آن، از جمله زیبایی های آثار چوبی همراه با تکنیک های متنوع تزیینی است که در سقف، تیر و ستون ها، در و پنجره و نرده های چوبی و نقوش به کار رفته و در آن ها بسیار رواج داشته است. آثار معماری چوبی به جای مانده در مازندران، علاوه بر داشتن ارزش فنی و هنری بالا، جایگاهی ویژه در زمینه شناخت باورهای دینی و مذهبی مردمان این دیار دارند. هدف این پژوهش، مطالعه ویزگی های معماری چوبی از منظر زیبایی و خصوصیات فنی عناصر چوبی بکار رفته در آن است، که نگاهی به عواملی چون طبیعت، اقلیم و فرهنگ نیز دارد. شیوه تحقیق توصیفی - تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات براساس مشاهدات میدانی، مصاحبه و کتابخانه ای استواراست.

کلیدواژه ها:

مازندران ، فرهنگ ، معماری ، سازه ، چوب