معماری بومی روستایی، بر اساس شاخص ها و عوامل فرهنگی، اقلیمی و معیشتی مختلف و متفاوت در هر منطقه شکل گرفته است. این تفاوت در شیوه های ساخت و ساز، نوع پلان، نوع استقرار، نوع مصالح و ... نمایان است. اقلیم،
فرهنگ و طبیعت همواره فاکتورهای تاثیر گذار بر
معماری بوده و نقش ویژه ای به شکل دهی به آن داشته است. شکل گیری
معماری بومی در
مازندران در جهت حفظ آسایش ساکنان و با بهره گیری از عناصر مفید اقلیمی، ضمن احترام به طبیعت بوده است. از جمله مصالح مصرفی در شکل دهی این
معماری چوب بوده است و
معماری چوبی در استان
مازندران به دلیل داشتن جنگل های انبوه، طی زمان های مختلف، کاملا تاثیرگذار بوده است. رنگ، بافت و طرح
چوب در کنار خصوصیات فنی آن، از جمله زیبایی های آثار چوبی همراه با تکنیک های متنوع تزیینی است که در سقف، تیر و ستون ها، در و پنجره و نرده های چوبی و نقوش به کار رفته و در آن ها بسیار رواج داشته است. آثار
معماری چوبی به جای مانده در مازندران، علاوه بر داشتن ارزش فنی و هنری بالا، جایگاهی ویژه در زمینه شناخت باورهای دینی و مذهبی مردمان این دیار دارند. هدف این پژوهش، مطالعه ویزگی های
معماری چوبی از منظر زیبایی و خصوصیات فنی عناصر چوبی بکار رفته در آن است، که نگاهی به عواملی چون طبیعت، اقلیم و
فرهنگ نیز دارد. شیوه تحقیق توصیفی - تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات براساس مشاهدات میدانی، مصاحبه و کتابخانه ای استواراست.