ارزیابی خطر زلزله و مکان یابی پایگاههای پشتیبان بحران با استفاده از GIS نمونه موردی: منطقه ۸ شیراز

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای جهان با آن دست به گریبان هستند، حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع وصحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی راتحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. در سال های اخیر احداث پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران در دستور کار سازمان پیشگیری و مدیریت بحران قرار گرفته است. یکی از موارد مهم قبل از ایجاد این پایگاه ها، مطالعه، بررسی و انتخاب مکان جغرافیایی مناسب برای استقرار این نوع کاربری است. مکانی که در شرایط بحرانی محلی ایمن برای پایگاه باشد و در شرایط عادی نیز کارایی های مختلف داشته باشد. این پژوهش با هدف انتخاب مناسب ترین مکان جهت استقرار پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران در بافت فرسوده شهر شیراز صورت گرفته است. در این پژوهش به دنبال یافتن بهترین مکان برای پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران برای بافت فرسوده شهر شیراز می باشیم، که ابتدا عوامل و معیارهای موثر در مکان یابی مراکز امداد رسانی در هنگام وقوع بحران شناسایی شد. برای تعیین اهمیت و ارزش هر یک از معیارها و عناصر موثر در تصمیم از مدل AHP استفاده شده که با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Expert Choice وزن هر یک از معیار ها و عناصر تصمیم، تعیین شد. سپس با استفاده از روش میدانی نقشه های محدوده مورد مطالعه به روز رسانی و تهیه گردید. در مرحله بعد کلیه لایه های اطلاعاتی در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به رستر تبدیل شدند. در نهایت با استفاده از روش fuzzy overlay لایه ها با یکدیگر ترکیب شدند و دو موقعیت کتابخانه حرم حضرت شاهچراغ و باغ موزه پارس به عنوان بهترین مکان پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران در بافت فرسوده شهرشیراز پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

پایگاه های پشتیبان مدیریت بحران ، ارزیابی خطرزلزله ، برنامه ریزی منطقه ای ، تحلیل فضایی ، تحلیلGIS ، منطقه۸شیراز.