تبیین نقش سازه های عشایری در فرایند شکل گیری سکونت گاه های منطقه بختیاری

سکونت گاه های عشایری در ایران از دوره عیلام باستان تاکنون هسته های اولیه شکل گیری بافت های روستایی و تاریخی بوده است ، اهداف پژوهش:در این پژوهش ارتباط سکونت گاه های عشایری با هسته های اولیه شهرها و روستاها مورد نظر پژوهشگر بوده است ، جستجوهای انجام شده در این خصوص و بررسی های باستانشناختی نشانگر ان است که اکثریت محل های شکل گیری سکونت گاه ها در ایران ریشه در این اقامت گاه های عشایری دارد ، همچنین این تحقیق جزء معدود پژوهش ها در زمینه معماری کوچ نشینی محسوب می گردد،پرسش های بنیادین: چگونگی می توان ارتباط میان سازه های عشایری و شکل گیری سکونت گاه های اولیه منطقه بختیاری را تفسیر کرد روش تحقیق : نگارش این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی با گرداوری اطلاعات از طریق جستارهای کتابخانه ای و بررسی های میدانی انجام شده است نتایج جستار:نتایج تحقیق نشان از شکل گیری هسته اولیه بافت های معماری روستایی در مسیر کوچ با اثربخشی سازه های عشایری نسبت به فرم اولیه معماری روستایی و فرم دهی به استخوان بندی شهرها دارد.

کلیدواژه ها:

معماری سکونت گاه ها ، سازه های عشایری ، بافت شهری