بررسی آثار رضا عباسی با رویکرد فرمالیسم

در پژوهش حاضر نگارگری دوره صفویه به منزله متن در نظر گرفته شده است که به بررسی آثار رضا عباسی پرداخته است. در این بین نگاهی به انسان و طبیعت در نگارگری اسلامی وتک چهره نگاری، درختان سرو در ارتباط با فرم پرداخته شده است . می توان گفت به موازات تجریدگرایی نقاشی ایران تمایلی به بازنمایی دیده می شود.و به نظر می رسد این گرایش ابتدا در نگارگری مکتب هرات در آثار بهزاد به چشم می خورد و در آثار هنرمندان اواخر سده نهم و دهم هجری نمود پیدا می کند. و هنرمندان نگارگری مکتب دوم تبریز نیز سبک او را ادامه می دهند، نگاهشان را به طبیعت، انسان و محیط زندگی اش معطوف می دارند. در این مکتب صفویه، نقاشی با معماری و ادبیات فارسی به هم می پیوندند. نقاش نیز از موضوعات ادبی وام می گیرد، رضا عباسی با استفاده از خطوط و کاربرد آن در نقاشی و نگاره هایش مانند خو شنویسی عمل کرده و با تغییر ضخامت خط و استفاده از تک رنگها آثار بی بدیلی خلق کرده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی عناصر بصری در نگارگری های رضا عباسی است. در پاسخ به این سوال که: ماهیت و نقش خطوط در نگارگری رضا عباسی چه نمودی دارد و چه معناهایی را به همراه دارند ؟ روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و برای گردآوری اطلاعات از روش مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که در آثار تک چهره نگاری های رضا عباسی در راستای افکار و عقاید حکما جنبه جسمیت را مطرح نمی کنند و از نظر ماهیتی و معنوی معانی خاصی که مادی نیست را به همراه دارند.

کلیدواژه ها:

صفویه ، رضا عباسی ، نگارگری ، تک چهره نگاری ، انسان و طبیعت