فضاهای خاطره انگیز، فضاهای مانا نمونه موردی: بررسی تطبیقی میدانهای آزادی و ونک تهران

بیان مساله: امروزه فضاهای شهری عمدتا به عنوان محصولی تنزل یافته به عنوان فضای مسافت آمدوشد شهروندان عمل می کنند و غالبا با انباشت صور خاطره زدایی مواجه هستند. که ناشی از تحولات ریشه ای اجتناب ناپذیر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی است و از مهمترین اثرات آن فقدان مانایی در فضاهای شهری امروزه است. آنچه به عنوان مانایی در شهرسازی بیان شده است؛ داشتن فضاهای شهری زنده و پویا است که منحصر به زمان خاصی نیست، بلکه در تاریخ ماندگار و جاودانه است. مانایی نوعی تداوم تاریخی و تداوم فرهنگی به همراه زنده بودن بنا تلقی می شودکه بین گذشته و حال وآینده به وجود می آید. هدف: در این راستا پژوهش حاضر در پی کشف مولفه های تاثیرگذار بر شکل گیری حس خاطره جمعی و مانایی است و در نهایت، سامانه ای ارائه می گردد که بر مبنای آنها بتوان میزان همبستگی میان خاطره انگیزی و مانایی را مورد بررسی قرار داد. روش تحقیق: پژوهش از نوع اکتشافی-تبیینی بوده و تحلیل محتوا و استدلال قیاسی روش اصلی در ایجاد پایه های فکری تحقیق است، به منظور تحلیلهای آماری از روش تحلیل همبستگی پیرسون بهره گرفته شده است. نتایج : نتایج نشان می دهد، که بین مولفه «فضایی»، «زمانی»، «اجتماعی-فرهنگی»و «ذهنی-ادراکی» به عنوان عوامل شکل دهنده حس خاطره جمعی، در هر دو میدان آزادی و ونک رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. به عبارت بهتر می توان اینگونه عنوان کرد که فضاهای خاطره انگیز شرط لازم برای تحقق پذیری مانایی فضاهای شهری محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، خاطره انگیزی ، مانایی ، ضریب همبستگی پیرسون