ارزیابی پایداری مدیریت پروژه با گسترش عملکرد کیفیت فازی (نمونه موردی: خیابان روحانی قم)

هدف پژوهش پیش رو تبیین نحوه استفاده از گسترش عملکرد کیفیت فازی به منظور ارزیابی پایداری هر یک از فازهای مدیریت پروژه های شهری، ارزیابی شرایط هر یک از شاخص های پایداری در تمام پروژه به صورت کلی و همچنین ارزیابی پایداری مدیریت پروژه خیابان روحانی واقع در شهر قم می باشد.بدین منظور از گسترش عملکرد کیفیت فازی استفاده شده و فازهای پروژه و شاخص ها را در خانه کیفیت بررسی شده است. جهت تعیین وزن شاخص ها از تحلیل سلسله مراتبی و مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شده است. به منظور تکمیل خانه کیفیت از پرسشنامه ای با ۵۱ سوال بسته و روش نمونه گیری خوشه ای و ساده تصادفی با حجم نمونه معین شده توسط فرمول کوکران مورد توجه قرار گرفته اند. نتایج پرسشنامه ها با نرم افزار اس پس اس اس تحلیل گردیده است. مبنی بر نتایج فازهای پنداشت، طراحی، اجرا و تکمیل پروژه خیابان روحانی به ترتیب ۰.۵۲، ۰.۳۳، ۰.۳۰ و ۰.۲۵ از حداکثر پایداری ممکن را دارا می باشند. مبنی بر نتایج میانگین سطح شاخص های پایداری مولفه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به ترتیب ۰.۲۴۴، ۰.۰۰۲ و ۰.۲۷۹ می باشد. این نشان دهنده این است که این پروژه به صورت زیست محیط محور مورد توجه قرار گرفته است. کیفیت ارتباط با جوامع محلی و میزان آلودگی صوتی دارای بدترین شرایط از نظر پایداری در طی فرآیند مدیریت این پروژه بوده اند. شاخص میزان حمایت جامعه از پروژه در بالاترین سطح خود قرار گرفته است. میزان پایداری لحاظ شده در فاز پنداشت این پروژه در فاز تکمیل محقق نگردیده است.

کلیدواژه ها:

پایداری مدیریت پروژه ، گسترش عملکرد کیفیت فازی ، خیابان روحانی قم