بررسی عملکرد لرزهای قابهای واگرای فولادی سنتی و جداسازی شده با لینکهای افقی و قائم و تاثیرات آن در زلزلههای نزدیک به گسل

تجربه زلزلههای نزدیک گسل، نشاندهنده آسیبپذیری بالای سازهها است. چرا که سیستمهای مقاوم لرزهای در برابر رفتارهای تناوبی، یا می بایست درحالت الاستیک باقی بمانند که پیامدی جز، طراحی غیراقتصادی به دنبال نخواهند داشت و یا میبایست جهت اتلاف انرژی در حالت غیرالاستیک باشند که نتیجهی آن نیز تخریب سازه است. یکی از سیستمهایی که از مقبولیت خاصی در برطرف کردن همزمان سختی و شکلپذیری در سازه ها را دارا میباشد، سیستم بادبندی برونمحور است. عملکرد لرزهای این سیستمها معطوف به تیر پیوند میباشد و این تیرهای پیوند در دو نوع افقی و قائم طراحی میشوند. در این سیستمها، تیر پیوند قائم به دلیل عملکرد لرزهای بهتر و سهولت در تعویض پذیری، در حوزههای نزدیک گسل، از مقبولیت بیشتری برخوردار می باشد. اما، با پیشرفت تکنولوژی و بوجود آمدن سیستمهای کنترل ارتعاشی عامل، نیروهای زلزله بصورت غیرمستقیم به سازه اعمال می شوند، که در این زمینه می- توان به جداسازهای لرزهای اشاره نمود. جداگرهای لرزهای با افزایش استهلاک انرژی و کاهش پاسخ سازه در برابر زلزله عملکرد بسیار مطلوبی را از خود نشان می دهند. در این پژوهش علاوه بر مطالعه سیستم های بادبندی برونمحور با لینک های افقی و قائم در سازههای سنتی و جداسازی شده، به بررسی عملکرد لرزه ای این سازه ها در حوزه های نزدیک گسل پرداخته می شود. از این رو تعدادی قاب دو بعدی برونمحور در نرم افزار اجزا محدود به صورت دو تیپ جداگانه با پایههای معمولی و جداسازی ، مدل گردیده اند. سپس با اعمال آنالیزهای استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی بر کلیه مدلها، و همچنین اعمال رکوردهای زلزله های حوزه نزدیک، نتایج بصورت منحنی استخراج می گردد. در نهایت پس از مقایسه مدل های فوق به بحث و بررسی آنان پرداخته میشود.