کاربرد فناوری های نوین در بهسازی لرزه ای سازه ها

انسان همواره در طول تاریخ سازه های بسیاری را برای سکونت و زندگی احداث و برای بهبود کیفیت آنها تلاش کرده است اما در مقابل نیروهای وارده از سوی طبیعت مانند زلزله ، سیل و ... همواره آنها را مورد تهدید قرار داده است. زلزله به عنوان یکی از حوادث طبیعی همواره چالش بزرگی برای مهندسین و سازه ها می باشد و می توان گفت با پیشرفت علم و تکنولوژی به کارگیری روش ها و تجهیزات کنترل ارتعاشات لرزه ای در سازه مانند جداساز لرزه ای و میراگر ، مطمئن ترین روش برای دستیابی به عملکردهای مطلوب سازه ای و غیرسازه ای است . جداگر لرزه ای معمولا در ترازی بین سازه و پی نصب می شود و چون سختی افقی نسبتا کمی دارد ، سازه را از مولفه های افقی زمین لرزه جدا می کند این امر فرکانس طبیعی سازه را نسبت به فرکانس حالت جداسازی لرزه ای نشده به میزان قابل توجهی کاهش داده و آن را از محدوده تشدید ، که معمولا در فرکانس های بالا رخ می دهد دور می سازد . می توان با اضافه نمودن یک مکانیزم میراگربه سازه ، بخش قابل توجهی از بار استهلاک انرژی را از دوش المان های سازه ای برداشت وآن را در مکانیزم الحاقی مستهلک نمود . یکی از روش های کنترل ارتعاشات سازه ها تحت بارهای لرزه ای ، استفاده از میراگر مکمل است . این تجهیزات در طراحی سازه های جدید و یا در مقاوم سازی ساختمان های موجود به سادگی قابل استفاده می باشد . این سیستم ها با جذب و استهلاک بخش قابل توجهی از انرژی ورودی به سازه ، شرایط ایمن و پایداری را نسبت به ساختمانهای مشابه فراهم می کنند . در این مقاله سعی شده بصورت مروری با استفاده از منابع کتابخانه ای ، مقالات و مجلات مرتبط به بررسی بهسازی لرزه ای با استفاده ازجداسازها و میراگرها بپردازیم .

کلیدواژه ها:

بهسازی لرزه ای ، زلزله ، فناوری های نوین ، جداگرها ، میراگرها