بررسی کاربرد انرژی خورشیدی بصورت غیرفعال در ساختمان

با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و کاهش منابع انرژی های تجدیدپذیر، نیاز انسان به منابع و روشهای جدید تامین انرژی افزایش پیدا خواهد کرد. امروزه بخشی از تحقیقات و پژوهش های جهانی معطوف به منابع نوینی است که عمر و توان بیشتری دارند واز طرفی آلودگی کمتری به محیط زیست وارد می کنند . این در حالی است که موقعیت جغرافیایی ایران به لحاظ برخورداری از دشتهای وسیع در معرض باد و آفتاب که این امر گویای توان بالقوه ی ما در استفاده و تولید منابع انرژی تجدید پذیر است، متاسفانه به دلیل بهره گیری از سوخت های فسیلی در ابتدای لیست آلوده ترین کشورهای جهان قرار گرفته ایم و کمتر به معقوله سوخت های تجدید پذیر پرداخته شده است. باوجود اینکه قیمت تمام شده سوخت های بیودیزیل دربسیاری از کشور های صنعتی بالاست، بهره گیری از منابع سوخت تجدیدپذیر یک فرهنگ محسوب می گردد. علاوه بر این استفاده از انرژی های نو بخصوص در احداث ساختمانهای هوشمند و الگوی معماری پایدار یکی دیگر از امکاناتی است که در جهت بهینه سازی مصرف انرژی سهم بسزایی دارد. در این پژوهش ضمن مروری بر مفاهیم نظری انرژی های پاک به بررسی کاربرد انرژی خورشیدی بصورت غیرفعال در ساختمان ها می پردازیم و چشم اندازهای پیش رو را مورد نقد قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، معماری غیرفعال ، انرژی تجدیدپذیر