بررسی و تحلیل فضایی شاخص های رشد هوشمند شهری ( موردمطالعه شهرهمدان)

هوشمندی در ساده ترین شکل به معنای توانایی یادگیری از محیط و درباره محیط، درک و تعامل با آن در راستای انطباق پذیری با محیط جدید و یا تغییرات انجام گرفته در محیط فعلی است. بدین ترتیب جامعه هوشمند را می توان جامعه ای دانست که به تلاشی آگاهانه برای استفاده از فناوری اطلاعات جهت متحول وضعیت فعلی و بهبود سطح زندگی و کار در منطقه مربوطه، در مقیاسی قابل توجه و بنیادین، مبادرت می ورزد. شهر هوشمند واقعیتی است که باتوجه به گسترش روز افزون تکنولوژی اطلاعات در شهر، و در راستای پاسخگویی به نیازهای جدید شهروندان به اطلاعات و امکانات سخت افزاری و نرم افزاری در زندگی شهری آنان، پا به عرصه حضور می گذارد. شهر هوشمند به معنای گشایش مفاهیمی نو در شهرسازی است. آنچه یک شهر را به سمت هوشمندی پیش می برد، صرفا استفاده از ابزار الکترونیکی و سیستم ارتباطاتی آن شهر نیست؛ بلکه استفاده از این ابزار جهت ارتقائ سطح کیفی زندگی شهروندان یک شهر است.در این پژوهش، هدف؛ بررسی شاخصهای رشد هوشمند شهری در ۴ منطقه شهرهمدان بر اساس چهار شاخص کالبدی و کاربری اراضی، زیست محیطی،اجتماعی و اقتصادی و دسترسی به تفکیک مناطق شهرداری می باشد.روش اصلی مورد استفاده در این پژوهش، روش توصیفی تحلیلی می باشد که با استفاده از مدل چند معیاره تاپسیس و روش وزن دهی آنتروپی انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در شاخص تلفیقی منطقه ۲ با مقدار تاپسیس ۰.۸۳ در رتبه اول قرار دارد و بعد از آن مناطق ۳، ۴ و ۱ با مقادیر ۰.۷۸، ۰.۵۷ و ۰.۴۸ به ترتیب دوم تا چهارم هستند. وهمچنین با نگاهی به مقادیر ضرایب استاندارد شده می توان گفت که شاخص زیست محیطی بیشترین تاثیر را بر رشد هوشمند شهری در شهر همدان دارد.

کلیدواژه ها:

رشد هوشمند شهری ، کیفیت زندگی ، تکنولوژی ، مدل چندمعیاره ، TOPSIS