نگاهی به روانشناسی محیطی در معماری ، به منظور ارتقاء سطح یادگیری و خلاقیت کودکان

شناسایی ویژگی های روانشناسانه محیط بر هر طراح ، امری واجب است . زیرا که یک طراح معمار مسول رفتاری است که افراد تحت تاثیر محیط از خود بروز می دهند. هدف مقاله در دست ، بررسی عواملی است که از دیدگاه روانشناسی محیطی و با در نظر داشتن طراحی معمارانه می تواند بر افزایش صفات خلاقیت و یادگیری کودکان و ارتقا میزان آن ها اثر گذار باشد. زیرا که هر یک از عوامل فیزیکی بر روان فرد با توجه به حالت های مختلف خود اثر گذارند و هر یک با حالتی که ظهور پیدا می کنند تاثیر متفاوتی را ایجاد می کنند. از این مولفه می توان به عوامل کالبدی نظیر محیط طبیعی و مصنوع ، میزان نور ، رنگ ، دما وهوای مناسب ، چیدمان پلان و ریتم فضایی و همینطور چیدمان مبلمان در هر فضا و غیره و عوامل غیر کالبدی که قابلیت تبدیل شدن به رفتار در فضا را دارند مثل ایجاد انگیزه برای بازی و کنجکاوی و غیره اشاره کرد که اشتراکاتی بین مولفه ها برای خلاقیت و یادگیری در این زمینه وجود دارد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که عوامل کالبدی و غیر کالبدی باید در کنار یکدیگر قرار گیرند تا با دید جامع تر بتوان طراحی بهتری انجام داد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، معماری ، کودک ، خلاقیت ، یادگیری