چگونگی استفاده از نظریات نوین شهرسازی در ایجاد محلات با رویکرد بوم گرایی در شهر های ایران

با توجه به معضلات موجود در شهرهای مدرن و بخصوص کلانشهرها امروزه صاحبنظران متوجه نقش و اهمیت محلات درشکل گیری شهرها و از بین رفتن بسیاری مشکلات اعم از مشکلات اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و ... شده اند. در نظریه ها و جنبش های اخیر شهرسازی راهکارها و بیانیه های مختلفی در باب حل و یا کاهش بحران های شهرنشینی ارائه شده است. در این مقاله سعی داریم با مطالعه و بررسی اجمالی نظریات نوین در باب شهرسازی و بررسی مفهوم محله و نقش و اهمیت آن به ارائه راه حلی جهت توسعه و ایجاد محلات با رویکردی پایدار دست یابیم. بر این اساس ریشه یابی مفهوم محله با تعریف بومی خود و فهم و درک آن، بسیار حایز اهمیت است. چرا که موفقیت هر راه حلی منوط به بومی سازی کردن و مطابقت دادن آن با شرایط هر منطقه می باشد. بنابراین بعنوان نتیجه گیری قصد داریم تا با استفاده از راهکارهای امروزی و درک محلات در قدیم به روشی دست یابیم که مطابق با شرایط شهرهای ایران و بر اساس اصول توسعه پایدار باشد.

کلیدواژه ها:

شهرسازی زمینه گرا ، بومی گرایی در شهرسازی ، توسعه پایدار شهری ، محله پایدار ، محلات قدیم ایران