با روند رو به رشد
شهرنشینی و سرعت بالای تغییرات، آنچه بیش از هر چیز در معرض تهدید قرار دارد، منظر شهری است؛ که نمود بحران آن در طراحی شهری، مدیریت و برنامه ریزی بصری
فضاهای عمومی شهر قابل مشاهده است.
فضاهای عمومی شهری از عناصر مهم شهرهای مدرن اند. بنابراین ویژگی های طراحی فضای عمومی شهری، عامل مهم ترویج فعالیت های اجتماعی در جامعه شهری است. این روابط اجتماعی قوی در جامعه شهری می تواند موجب ایجاد محیطی شود که با ارتباط، معنا و هدف همراه است و زمینه توسعه پایدار اجتماعی را نیز ایجاد کند. اهمیت نقش
فضاهای عمومی در توسعه پایدار اجتماعی را می توان از این نظر مهم دانست که امروزه، جوامع بشری به سبب رشد و توسعه کمی و کیفی روزافزون که به پدید آمدن شهرهای بزرگ و پرجمعیت منجر شده، با مسائل تازه ای مواجه اند؛ فراوانی و تراکم نامتجانس و ناهمگون شهرها، فاصله اجتماعی بین انسان ها را به رغم نزدیکی فیزیکی، روز به روز بیشتر کرده و به همراه آن میزان همبستگی، ارتباط و توجه افراد نسبت به یکدیگر کاهش یافته است. در فرآیند طراحی،
هویت مکان که تبیین کننده رابطه انسان و مکان وی است، بسیار مهم می باشد. طرح تهیه شده توسط طراحان شهری باید یک مجموعه ی درهم تنیده و پیوسته ی میان اجزای مکان را ارائه کند تا استفاده کننده، ادراکی منسجم از یک کلیت را در ذهن سازماندهی کند. بدین منظور برقراری نسبت، جهت سازگاری میان مولفه های کالبد، عملکرد و تصورات باید تبیین شود. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات اولیه از منابع کتابخانه ای مرتبط با متغیرهای پژوهش جمع آوری شده است. هدف این مقاله، تببین
هویت مکان در دستیابی به عوامل موفقیت و برنامه ریزی در حال حاضر و آینده مبتنی بر چشم انداز
پایداری اجتماعی در
طراحی معماری فضای عمومی شهرها است.