حمایت از حق اختراع در حقوق ایران و اتحادیه اروپا با تاکید بر موافقت نامه تریپس

حق اختراع وبهره برداری مخترع از حاصل فکر وابتکار خویش یک حق مالی است؛ یعنی می تواند مورد داد وستد واقع شود. اما از آنجا که این حق، یک حق غیرمادی ونامحسوس است نمی توان با در دست داشتن آن ادعای مالکیت نمود، واز سوی دیگر باید تنها اولین کسی که با زحمت وتلاش به ساخت آن نایل شده را مستحق بهره برداری از آن دانست و مقلدان را از استفاده رایگان و بدون زحمت از حاصل تلاش مخترع منع نمود، تنها با ثبت اختراع به نام مخترع است که می توان اثبات کرد دارنده ورقه اختراع اولین کسی است که موفق به آن اختراع شده ومالک آن محسوب می شود. بنابراین ثبت اختراع و سایر اموال غیر مادی نقش مهمی در اثبات مالکیت مخترع دارد. هدف از این مقاله آشنا نمودن مخترعان از مراحل ثبت اختراع ولزوم ثبت اختراعشان برای حمایت از آنها، بررسی ومطالعه نظام های حمایت از حق اختراع در حقوق ایران واتحادیه اروپا می باشد. نتیجه گیری حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که برای پذیرش موافقت نامه تریپس ودرنهایت الحاق به سازمان تجارت جهانی باید کوشش های زیادی را انجام داد که یکی از آنها تلاش ها می تواند تطبیق قوانین داخلی مربوط به موضوع اختراع با مقررات بین المللی از جمله مقررات سازمان تجارت جهانی باشد و باید خلاء های موجود در قوانین خود را پوشش دهیم تا درصد الحاق به سازمان تجارت جهانی را بالا ببریم اینکه تجارت را آزاد کنیم وموانع تجاری را از بین ببریم تا بهانه ای در جهت عدم الحاق به سازمان وجود نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

حق ثبت اختراع ، موافقت نامه تریپس ، بررسی تطبیقی ، حقوق ایران ، اتحادیا اروپا