سنجش میزان خردی و پراکندگی اراضی کشاورزی در استان آذربایجان شرقی

میزان خردی و پراکندگی اراضی کشاورزی بیانگر سطح مشکلدار بودن ساختار مدیریت بهره برداری از زمین هست که میتواند توسعه کشاورزی را محدود نموده و فرصت های توسعه پایدار روستایی را کاهش دهد. بنابراین هدف این تحقیق استخراج متغیرهای خردی و پراکندگی اراضی کشاورزی و تدوین شاخص های مربوطه جهت سنجش میزان آن در استان آذربایجان شرقی است. جامعه آماری این تحقیق را بهره برداران کشاورزی ساکن در استان آذربایجان شرقی تشکیل می دهد (۲۱۲۹۲۶=N). حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۰ نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری طبقه ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که روایی آن با استفاده از نظرات پژوهشگران و کارشناسان سازمان امور اراضی کشور بازبینی و اصلاح شد. اطلاعات مکانی اراضی کشاورزی با استفاده از بانک اطلاعات کاداستر اداره امور اراضی استان آذربایجان شرقی تهیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که شهرستانهای بناب و بستانآباد با متوسط اراضی ۲۸/۲ و ۷۱/۱۳ هکتار به ترتیب خردترین و وسیعترین اراضی را داشتند. از نظر پراکندگی نیز قطعات شهرستان بناب و اسکو با میانگین فاصله ۸/۳ و ۴/۱ کیلومتر از همدیگر و از مرکز روستا به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان پراکندگی بودند. از نظر میزان خردی و پراکندگی اراضی نیز که از طریق شاخص شموک به دست آمد شهرستانهای شبستر و بستانآباد با میزان ۳/۸ و ۳/۱ کیلومتر بر هکتار به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان خردی و پراکندگی اراضی کشاورزی بودند.

کلیدواژه ها:

خرد بودن اراضی ، پراکندگی اراضی ، یکپارچه سازی اراضی ، بازتخصیص اراضی ، استان آذربایجان شرقی