بررسی رابطه سرمایه انسانی و عملکرد شغلی سازمانی (مطالعه موردی: حوزه شهرداری ها)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 293

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ENGGCONF07_125

تاریخ نمایه سازی: 23 فروردین 1401

چکیده مقاله:

سرمایه انسانی موجودی شایستگیها، دانش، ویژگیهای اجتماعی و شخصیتی شامل خلاقیت، تجسم در توانایی برای انجام کاری جهت تولید ارزش اقتصادی است. سرمایه انسانی دید اقتصادی جامعی از انسان فعال در اقتصاد است، در حالی که تلاشی برای کسب پیچیدگی بیولوژیکی، اجتماعی، روانشناسی و فرهنگی است به طوری که در اثرات متقابل اقتصادی یا صریح با هم تقابل دارند. عملکرد شغلی Job performance مجموعه ارزشهای مورد انتظار سازمان از رویدادهای رفتاری است که یک فرد در طول یک دوره زمانی استاندارد انجام میدهد. همچنین عملکرد یک ویژگی رفتاری بوده رفتاری یکپارچه شده از رفتارهای چندگانه و مجزایی است که در طول مدت یک دوره زمانی اتفاق میافتد. پایش عملکرد کارکنان همواره مورد تاکید سازمانها بوده است و ارزیابی عملکرد سازمانی به همین منظور صورت میگیرد.با مقایسه عملکرد کارکنان بااهداف موردانتظار سازمان میتوان به الزامات شغلی و سازمانی دست پیدا کرد. در سایه کارکنان ماهر است که کارها به درستی انجام می پذیرد. این کارکنان دانش مدار و یادگیرنده هستند که دائما خود را با دانش روز تطبیق می دهند و به بهترین شکل وظایف شان را انجام می دهند. عملکرد شغلی یک سازه با اهمیت در روانشناسی سازمانی/صنعتی می باشد در واقع بیشترین کاری که روانشناسی سازمانی / صنعتی انجام می دهند تاثیر مثبتی است که بر روی عملکرد شغلی دارند. اهمیت ارزیابی عملکرد شغلی افراد، به احتمال زیاد بر می گردد به شمار زیادی از مقالاتی که به این موضوع اختصاص یافته اند و هم چنین محققان برجسته ای که در این زمینه مطلب نوشته اند. عملکرد شغلی نقش کلیدی در فعالیت های محققان و پژوهشگران دارد.این مفهوم مربوط به نظریه انطباق فرد با شغل است که بر اساس آن، فقط افراد خاصی به مشاغل دارای نیروی نیاز به رشد بالا، پاسخ خوبی میدهند. در مطالعاتی که از خود توصیفی کارکنان به عنوان مقیاس ویژگیهای اصلی استفاده شده است، از رابطه انگیزش و عملکرد و نیز از تاثیر تعدیلکننده نیروی نیاز به رشد حمایت شده است. رابطه مثبت میان ویژگیهای مورد انتظار و ادراکشده شغلی وجود دارد و همچنین ویژگیهای شغل با خشنودی و عملکرد رابطه دارد. اما در این تاثیر، همه ویژگیها مشابه نیستند. بهبود بهرهوری بیشتر به هویت وظیفه و بازخورد مربوط است. کاهش غیبت با تنوع مهارت، اهمیت وظیفه، اختیار و بازخورد رابطه داشت. بازخورد تنها ویژگی بود که با دو عامل خشنودی شغلی و عملکرد سازمانی پیوسته بود.

نویسندگان

مجید زارع

کارشناسی روابط عمومی، مرکز علمی کاربردی فرهنگ هنر گیلان، ایران.