طراحی چارچوب مفهومی بنیان های سازماندهی سیاسی فضا در مقیاس جهانی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 220

فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPG-6-1_001

تاریخ نمایه سازی: 22 فروردین 1401

چکیده مقاله:

عوامل و کنشگران در سطوح مختلف جغرافیایی دست به سازماندهی سیاسی فضا می­زنند. سازماندهی سیاسی فضا تنها اختصاص به سطح ملی ندارد، بلکه در هر سطح جغرافیایی با توجه به سطح قدرت و به میزانی که از ابزارهای مختلف متناسب با میزان حاکمیت و قدرت بهره­مند است، می­تواند اقدام به سازماندهی فضا نماید. دایره کنش نظام جهانی به عنوان کلان­ترین مقیاس جغرافیایی، سطح جهان را در بر می­گیرد. مساله پژوهش این است که نظام جهانی چگونه و از طریق کدام مکانیزم­ها و فرآیندها در سطح جهانی باعث سازماندهی سیاسی فضا می­شود؟ روش تحقیق مقاله حاضر مبتنی بر روش کیفی و بر اصول داده­بنیاد استوار است. نظام جهانی از طریق عناصر ساختاری و غیر ساختاری موجب سازماندهی سیاسی فضا می­شود. قدرت، موتور محرکه نظام جهانی برای دستیابی به اهداف خود است. نظام جهانی از طریق افزایش و تقویت قدرت ساختاری نهادها و سازمان­ها را به وجود می­آورد. نهادها و سازمان­ها قوانین و هنجارهای مورد نیاز خود در سطح جهان را تولید می­کنند. تمام واحدهای سیاسی ملزم به رعایت قوانین و مقررات مطلوب نظام جهانی هستند و در صورت عدم تبعیت واحدهای سیاسی و کشورها از این قوانین با قدرت قهرآمیز قدرت­های جهانی روبه­رو می­شوند. قدرت­های جهانی تلاش می­کنند تا با برنامه­ریزی و نظم­ساختاری و غیرساختاری فضاهای ارتباطی را کنترل و فضاهای گفتمانی را تولید نمایند. این قدرت­ها از طریق گفتمان­سازی، هویت خود را از کشورهای که به زعم آنها مخل نظم جهانی هستند متمایز کرده و آنها را از طریق قدرت قهرآمیز و یا محروم­نمودن از فضاها و فرایندهای ارتباطی تنبیه نمایند. قدرت­های جهانی ضمن تولید گفتمان­ها از کشورهای مخالف نظام­جهانی گفتمان­زدایی می­کنند و با عنوان­های از قبیل کشورهای محور شررات سعی در بازنمایی این کشورها تحت­عنوان ضد فضاهای ارتباطی و گفتمانی دارند. در آخر قدرت­های جهانی به پشتوانه اقدامات زیربنایی خود از قبیل تاسیس نهادها و سازمان­ها به تولید فعالیت­های روبنایی خود از قبیل گفتمان­ها و هویت­ها می­پردازند و بدین طریق فعالیت­های خود را مشروع جلوه می­دهند.

نویسندگان

یاشار ذکی

استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

محمدباقر قالیباف

دانشیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مرجان بدیعی ازنداهی

استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

سید رحمت اله موسوی فر

دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

سید محمد مقیمی

استاد مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران