نسیم و مفاهیم عرفانی آن در اشعار صوفیانه فارسی و عربی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: عربی
مشاهده: 178
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LITST-51-101_007
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1401
چکیده مقاله:
شعر صوفیانه فارسی و عربی، سرشار از نمادها و اصطلاحاتی است که هر کدام بیانگر یک مفهوم یا یک رویکرد خاص است. یکی از این نمادهای پربسامد، واژهی «نسیم» است که بیشتر به معنی «تجلی جمال الهی»، «رحمت متواتر»، «نفس رحمانی» یا «وزیدن باد عنایت و رحمت الهی» آمده است. در این پژوهش بر اساس مکتب ادبیات تطبیقی آمریکایی، به تحلیل تطبیقی نماد «نسیم» در شعر برخی شاعران شاخص ادبیات تصوف (با اندکی تسامح؛ عرفان)؛ مانند حافظ، سعدی، مولوی، ابن فارض و ابن عربی و... پرداختهشده و زیباییها و ظرافتهای بلاغی به کار رفته در آنها را تبیین کرده است.یافتهی اساسی پژوهش، در این است که کارکرد معنایی «نسیم» به طور کلی؛ پیامآور و پیک ارتباطی عاشق و معشوق است و تنها محرم راز اوست. این پیک، گاه پیامآور مسرت و محبت بوده و گاهی نیز پیامآور حسرت، فراق، هجران و اندوه است. افزون بر این، در بررسی شعر شاعران این پژوهش دریافتم که گوناگونی و بسامد کاربرد آن در شعر فارسی نسبت به شعر عربی نیز بیشتر است، به گونهای که این اصطلاح را به همراه تعبیرها و واژههای متعدد و گوناگونی مانند صبح، سحر، کوی یار، صبا، باد نوروزی و... بکار بردهاند، علاوه بر اینها، شاعران صوفی مسلک فارسی در کاربرد واژه نسیم، به جنبههای بلاغی هم توجه خاصی نشان دادهاند به گونهای که در اشعار آنان شاهد کاربرد صنایعی چون، انواع تشبیه، تضمین، تجاهل عارف و... هستیم.
نویسندگان
تورج زینی وند
استاذ قسم اللغه العربیه بکلیه الآداب و العلوم الانسانیه بجامعه رازی کرمانشاه- ایران
بیمان صالحی
استاذ مشارک فی قسم اللغه العربیه وآدابها بکلیه الآداب و العلوم الانسانیه، جامعه ایلام- ایران
زینب نوری تبار
ماجستیره فی الادب المقارن بقسم اللغه العربیه وآدابها، کلیه الآداب والعلوم الانسانیه-جامعه رازی کرمانشاه- ایران