ارزیابی تغییرات دمایی کاربری اراضی شهر زنجان در بازه زمانی ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ با استفاده از مقایسه الگوریتم های برآورد دمای سطح زمین
محل انتشار: مجله آمایش جغرافیایی فضا، دوره: 11، شماره: 41
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 159
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GPS-11-41_008
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1401
چکیده مقاله:
دمای سطح زمین از جمله پارامترهای ضروری در مطالعات تغییرات کاربری اراضی، بیلان انرژی، مطالعات آب و هواشناسی و غیره بر زندگی انسان تاثیر گذار است. در این پژوهش، به منظور برآورد LST از چهار الگوریتم؛ تک کانال، تک پنجره بهبود یافته، رابطه معکوس تابع پلانک و معادله انتقال تابش در محیط نرم افزار متن باز PyQGIS Plugin و تصاویر ماهواره ای لندست ۸ سنجنده هایOLI/TIRS سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ شهر زنجان استفاده شده است. سپس نقشه های کاربری اراضی منطقه مورد مطالعه با استفاده از الگوریتم ماشین بردار پشتیبان در بستر سامانه گوگل ارث انجین (GEE) استخراج شدند. برای صحت سنجی نتایج الگوریتم های LST، از داده های دمای سطح ایستگاه هواشناسی زنجان در سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ استفاده گردید. همچنین، جهت انتخاب بهترین الگوریتم برآورد LST از روش های آماریRMSE ، MAPE استفاده شد. براساس نتایج، الگوریتم تک کانال در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ دارای کم ترین RMSE و MAPE و بیش ترین دقت می باشد. به طوری که در سال ۲۰۱۳RMSE و MAPE این الگوریتم به ترتیب برابر با ۴۷۲/۱ و ۵۷۹/۵ و در سال ۲۰۱۹، ۱۳۱/۰ و ۵۳۷/۰ بدست آمد. طبقه بندی در بستر GEE نتایج مناسبی از لحاظ صحت کلی و ضرایب کاپا ارائه داد. براساس نتایج، در سال ۲۰۱۳، صحت کلی و ضریب کاپا به ترتیب ۶۷/۹۵ و ۹۴/۰ و در سال ۲۰۱۹، ۸۰/۹۸ و ۹۸/۰ به دست آمد. نتایج بررسی تغییرات دمایی کاربری های مختلف در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ نشان داد که اراضی آیش به ترتیب با میانگین دمای ۸۶/۴۹ و ۱۶/۴۵ و کاربری های دیمزار و مراتع در ردههای بعدی از نظر برخورداری از حداکثر دما در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ قرار دارند. کاربری های آب، کاربری شهری و پوشش گیاهی به ترتیب دارای کمترین میانگین دما در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ می باشند. همچنین نتایج کلی بدست آمده نشان داد که همه کاربریها در سال ۲۰۱۳ از دمای بالاتری نسبت به سال ۲۰۱۹ برخوردار بودند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا محمدی
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بهروز خدابنده لو
کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
پریسا بابایی
کارشناسی ارشد سنجش از دور و GIS، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :