مروری جامع بر اثرات استفاده از مخمر بر تنظیم تخمیر در شکمبه، بهبود راندمان تولید و سلامت در نشخوارکنندگان

با توجه به نیاز روزافزون جوامع بشری به تولیدات دامی، مزارع پرورش دام به سمت صنعتی شدن پیش رفته است. لذا با افزایش تولید، استفاده از منابع کربوهیدراتی با قابلیت تخمیر بالا در جیره دام ها افزایش یافته است. از طرفی عدم سازگاری دستگاه گوارش نشخوارکنندگان به این نوع سیستم تغذیه ای باعث بروز بیماری های متابولیکی مختلف و کاهش عمر اقتصادی گله می شود. همچنین تحقیقات نشان داده است که افزودن آنتی بیوتیک به خوراک گاوها باعث افزایش رشد، کاهش ضریب تبدیل، بهبود عملکرد تولید و تولید مثل می شود. اما استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها باعث افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در دام و مصرف کنندگان محصولات دامی می شود. به همین خاطر یافتن جایگزینی مناسب برای آنتی بیوتیک ها نظیر پروبیوتیک ها امری ضروری به نظر می رسد. استفاده از مخمر در تغذیه نشخوارکننندگان سبب استقرار و حفظ تعادل جمعیت باکتری های مفید، افزایش هضم فیبر، بهبود عملکرد شکمبه، تنظیم pH شکمبه و کاهش شیوع بیماری های متابولیکی می شود. همچنین نشان داده شده است که جیره حاوی مخمرها، عملکرد تولید شیر، تداوم شیردهی و کیفیت شیر را بهبود می بخشد. پروبیوتیک ها می توانند با رقابت بر سر مواد غذایی، تولید ترکیبات ضد میکروبی، خنثی نمودن سموم تولید شده توسط این میکروارگانیسم ها، میزان ابتلا به عفونت های روده ای و التهاب را کاهش دهند. همچنین حضور ترکیبات موثری مانند بتاگلوکان ها و مانان ها در دیواره سلولی مخمر مسمومیت با سموم قارچی را به ویژه در نشخوارکنندگان کاهش می دهد و با تحریک سیستم ایمنی و تولید آنزیم های هضمی نقش مهمی را در بهبود رشد و سلامت دام، تولید مثل، و تولید ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

تخمیر شکمبه ای ، راندمان تولید ، فلور میکروبی شکمبه ، مخمر ، نشخوارکنندگان