ویژگی های فنی لعاب های آبی و سفید صفوی: مطالعات آزمایشگاهی بر روی نمونه های مکشوفه از گنبدخانه مسجد جامع سلطان حسن تبریز
محل انتشار: فصلنامه علم و مهندسی سرامیک، دوره: 10، شماره: 4
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 281
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJCSE-10-4_001
تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1401
چکیده مقاله:
مجموعه عمارت نصریه (ساخته ۸۸۲ ه.ق) که به نام های مسجد جامع سلطان حسن و مسجد و مدرسه حسن پادشاه نیز معروف است، به همراه اکثر بناهای تاریخی تبریز در زلزله ۱۱۹۴ هجری قمری تخریب شدند. در گمانه زنی های سال ۱۳۸۵ در این مجموعه دو قطعه چینی آبی و سفید طی خاکبرداری گنبد خانه مسجد جامع سلطان حسن کشف شد. از آنجا که شهر تبریز به لحاظ موقعیت جغرافیایی یک مرکز تجاری مهم در مسیر راه ابریشم شناخته شده و نقش مهمی در گسترش ارتباطات با آسیای شرق دور و خصوصا چین داشته، به همین دلیل یکی از کالاهای مورد تقاضای چین در ایران و تبریز چینی های آبی و سفید بوده است. لذا اصالت و منشاء دو قطعه سفال مکشوفه از نظر دوره تاریخی و محل ساخت آنها سوالات اصلی این تحقیق هستند. برای پاسخ به این سوالات از روش های آزمایشگاهی سالیابی ترمولومینسانس (TLD)، میکروسکوپ الکترونی (FE-SEM/EDS) و پتروگرافی استفاده شد. علاوه بر این نقوش و نشانه های روی این سفال ها با نمونه های مشابه و شاهد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از این مطالعات نشان می دهد سفالینه های مورد مطالعه مربوط به اواخر دوره صفوی (۱۰۵۸-۱۰۵۰ هجری شمسی) هستند. طبق نتایج پتروگرافی و تجزیه عنصری این دو نمونه چینی با معدن خاک رس زنوز واقع در شمال غرب تبریز نشان می دهد احتمال استفاده از خاک این منطقه برای ساخت این سفالینه ها را زیاد است. همچنین لعاب این سفال ها از نوع زیر رنگی و قلیایی بوده و عناصر سازنده رنگدانه ی آبی آنها کبالت و آهن و رنگ آبی روشن یا خاکستری در آنها از عناصر کروم، کبالت و آهن تشکیل شده است. بر اساس درصد بالای آهن در این رنگدانه ها همچنین درصد کم آلومینیم در آنها می توان نتیجه گرفت که برخلاف سفال های ساخته شده در چین که جوهر رنگ آبی آنها آلومینات کبالت است جوهر آبی در این نمونه ها از نوع سیلیکات کبالت می باشد. شکل و فرم نشان پشت یکی از این سفالینه ها از نوع «نشان های ویژه» است که سفالگران دوره ی صفوی روی تولیدات کارگاه خود نقش می زدند. نقوش روی یکی از سفال ها (دارای نشان) از نوع گیاهی، حیوانی و هندسی و با ظرافت بیشتر به رنگ آبی تیره و خاکستری است، در حالیکه نقش قطعه سفال دوم از نوع انسانی (روایتی) با رنگ آبی تیره و روشن است. در مجموع می توان گفت این سفالینه ها در دوره صفوی هستند که به احتمال زیاد در تبریز ساخته شده اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منیژه هادیان دهکردی
Research Institiue of Cultural Heritage and Tourism
بهروز عمرانی
Research Institiue of Cultural Heritage and Tourism
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :