اثرات طرحواره درمانی بر مولفه خودگردانی و عملکرد مختل (به هم ریختگی، ترک شدگی و آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری) زنان نابارور تحت درمان بوشهر

دو طرحواره درمان ی به درمانگر کمک می کند تا مشکلات مزمن و عمیق بیماران را دقیق تر تعریف کرده و آنها را به گونه ای قابل درک سازماندهی کند. در این تحقیق هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره ناسازگار شکست و اضطراب زنان نابارور تحت درمان بوشهر می باشد. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی و با استفاده از طرحوار درمانی و طرحواره ناسازگاری یانگ انجام شد. جامعه آماری شامل زنان نابارور تحت درمان شهر بوشهر بود که تعداد ۳۰ نفر به شیوده در دسترس( ۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) انتخاش شدند. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که طرحواره درمانی بر مولفه خودگردانی و عملکرد مختل (به هم ریختگی، ترک شدگی و آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری) زنان نابارور تحت درمان بوشهر تاثیر معنی داری دارد. یعنی تفاوت طرحواره درمانی بر مولفه خودگردانی و عملکرد مختل بر مولفه انفصال و طرد طرحواره زنان نابارور گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار است و طرحواره درمانی، توانسته فعالیت طرحواره مولفه خودگردانی و عملکرد مختل را کاهش دهد

کلیدواژه ها:

طرحواره ، طرحواره درمانی ، زنان نابارور ، خودگردانی و عملکرد مختل