اثربخشی آموزش گروهی- مجازی »برنامه مداخله ای حمایت از نیازها« بر التزام شغلی کارکنان

مقدمه و هدف: سازمانهای امروزی به کارکنانی پرانرژی و مشتاق نیاز دارند، کسانی که نسبت به شغلشان التزام و علاقه بالایی داشته باشند. کارکنانی که نسبت به شغلشان التزام دارند به طور کامل مجذوب شغل خویش می شوند و تکالیف شغلی خود را به گونه ای مطلوب انجام می دهند. از این رو، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی- مجازی »برنامه مداخله ای حمایت از نیازها« بر التزام شغلی کارکنان بود. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان و سرپرستان بلافصل آنان در شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون در سال ۱۳۹۹ بود. از این جامعه، ۳۰ سرپرست به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدنداز. بین کارکنان هر سرپرست، ۲ تا ۳ نفر به منظور بررسی تاثیر مداخله آموزشی به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس التزام شغلی اوترخت اسکافلی و همکاران (۲۰۰۶) بود. مداخله شامل آموزش »برنامه مداخله ای حمایت از نیازها« در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که آموزش برنامه مداخله ای حمایت از نیازها بر افزایش سطح التزام شغلی کارکنان تاثیر معنیداری دارد .(p<۰/۰۵) بحث: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد میشود که از برنامه مداخله ای حمایت از نیازها جهت افزایش التزام شغلی کارکنان در سازمانها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

التزام شغلی ، برنامه مداخلهای حمایت از نیازها ، آموزش گروهی- مجازی