مسافران زمان

پس از همه گیری کووید ۱۹ و مشکلات پیش آمده برای افراد در خانواده و جامعه، این پرسش مطرح میشود که با توجه به توقف فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، باید شاهد کاهش ترافیک انسانی در متروی تهران میبودیم ولی بدین صورت نبود. در این پژوهش میدانی سعی شده تا به یکی از دلایل ممکن این پرسش پاسخ داده شود .۲ جامعه هدف مورد مطالعه، از مردان و زنان به نسبت ۵۰/۵۰ در بازه سنی ۲۰ الی ۵۰ سال است که به تعداد ۱۰۰ نفر انجام شده است. ابزار استفاده شده برای این مطالعه پرسش های کوتاه از افراد به صورت حضوری میباشد، که احتمال ۱۰ درصد خطا به علت عدم صداقت/ فشار مصاحبه در پاسخ افراد وجود دارد. افرادی که دچار نشخوار فکری میشوند، به طور غریزی برای درمان و رهایی از آن به دنبال محیط هایی هستند که حواس آنان را از مشکلاتی که باعث این تروما شده دور کند، همچنین همان طور که انتظار میرفت محیط امن آنان باید دارای ویژگی های همچون غیر قابل پیش بینی بودن و عمومی بودن باشد. زنان در این پرسش همکاری بهتری داشتند که میتوان نتیجه گرفت در شرایط بحرانی، زنان از تکنیک های کنترل خشم استفاده بهتری دارند، ولی خشم در مردان دچار نشخوار فکری میتواند بیشتر نمایان باشد. در نهایت میتوان گفت که یکی از بهترین درمان های برای نشخوار فکری رهایی ذهنی به کمک قرار گیری در محیط امن است، همچنین مردان در کنار کنترل تروما باید درمان و تراپی برای کاهش خشم نیز داشته باشند.

کلیدواژه ها:

مترو تهران ، تروما ، نشخوار فکری ، اختلال پس از سانحه PTSD)) ، اختلال اضطراب Anxiety Disorder)) ، مسافران زمان