بررسی میزان سطح اضطراب دانشجویان استان آذربایجان شرقی در بحران شیوع COVID-۱۹ در سال ۱۳۹۹

سابقه و هدف: با آغاز بیماری نوپدید COVID-۱۹ در زمستان سال ۱۳۹۸، بسیاری از اداره ها و مراکز آموزشی مانند دانشگاه ها تعطیل شدند و همه مردم از جمله دانشجویان موظف شدند تا در قرنطینه خانگی بمانند. قرنطینه طولانی مدت و ناشناخته بودن بیماری باعث ایجاد مشکلات روحی و روانی از جمله استرس، اضطراب و افسردگی در این افراد شده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان قرنطینه ناشی از COVID-۱۹ و میزان سطح اضطراب دانشجویان استان آذربایجان شرقی انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان استان آذربایجان شرقی بود.۳۵۰ دانشجو پرسشنامه های اضطراب سلامت (HAI-۱۸) و استرس- اضطراب- افسردگی (DASS-۲۱) را به صورت مجازی در پاییز سال ۱۳۹۹ تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: طبق نتایج حاصل، بیش از ۵۰ درصد افراد شرکت کننده دارای سطح اضطراب شدید هستند. میزان اضطراب و استرس در زنان و گروه سنی ۲۳-۲۰ سال بیش از سایرین می باشد. مقایسه سه زیر عامل DASS در دانشجویان بومی و خوابگاهی نشان می دهد که هیچکدام از عامل ها در دوگروه معنی دار نیستند. همچنین دانشجویان ترم های آخر دارای سطح اضطراب بالایی نسبت به دانشجویان جدید الورود می باشند.نتیجه گیری: دانشجویان علوم پزشکی و غیرعلوم پزشکی هردو به یک میزان با عوارض روانی ناشی از COVID-۱۹ درگیر می باشند اما به علت اینکه دانشجویان ترم های آخر علوم پزشکی به همراه کادر درمان در خط مقدم مبارزه با این بیماری هستند، میزان سطح اضطراب بالایی دارند.

کلیدواژه ها:

، COVID-۱۹ ، قرنطینه خانگی ، اضطراب سلامت