وجود کرم پیوک در برخی از تصاویر رادیولوژی جوانان

هدف: تب گینه یا پیوک در اصطلاح علمی دراکنکولوس مدیننسیس نامیده می شود، معمولا در بافت های زیر پوست انسان قرار می گیرد و دراثرآب های آلوده ایجاد می شود. این بیماری دردهه ۱۳۲۰و ۱۳۳۰ شمسی درمناطق خاصی مانند استان های فارس، هرمزگان رواج داشت و در دهه ی ۱۳۴۰ شمسی، شروع به کاهش نمود. درسال ۱۹۹۷ قطع زنجیره انتقال و کنترل بیماری درایران از طرف سازمان جهانی بهداشت به طور رسمی اعلام گردیدو آخرین مواردمشاهده آن دردهه ی ۱۳۵۰ شمسی و درشش روستای لارستان (اکنون لار و لامرد) بود.گزارش بیمار: یک پسر ۲۵ساله ساکن اشکنان( ازتوابع لامرد،استان فارس) که به علت تصادف با ماشین، گرافی های متعددی از جمله گرافی لگن برای او توسط پزشک درخواست شده بود که به صورت اتفاقی متوجه کلسیفیکاسیون های نامنظم خطی در اثر بافت باقی مانده ی کرم پیوک در ناحیه ی اطراف بافت نرم لگن شدیم. اما با توجه به سن بیمارو تاریخ ریشه شکن شدن این بیماری، مشاهده کرم پیوک می تواند یک هشدار باشد.نتیجه گیری:با توجه به تحقیقات میدانی انجام شده، احتمال وجود این کرم در سیستان بلوچستان به دلیل کمبود آب و استفاده از چشمه های آلوده و استان یزد به دلیل استفاده از قنات و تماس مستقیم پوست با آب و بعضی از شهرستان های هرمزگان و استان فارس به دلیل استفاده از آب انبار و عدم کلرزنی مناسب آن ها، می توان پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

کرم پیوک ، دراکنکولوس مدیننسیس ، رادیولوژی ، آب آلوده