اثر یوگا بر بهبود عملکرد حرکتی و غیر حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون:یک مرور نظام مند
محل انتشار: هفتمین کنگره دانشجویی پژوهشی منطقه جنوب غرب کشور
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 106
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SRCSRMED07_092
تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: پارکینسون نوعی بیماری ایدیوپاتیک و عصبی است که به طور پیش رونده ای سیستم عصبی مرکزی را تخریب می کند (۱). به دلیل عدم وجود درمان قطعی و عوارض جانبی داروها جهت کاهش سرعت پیشرفت بیماری نیازمند درمان های مکمل و جایگزین مورد نیاز هستند. یوگا تعادل را بهبود می بخشد و اضطراب را در افراد سالم کاهش می دهد ، اما تاثیرات آن در بیماران مبتلا به پارکینسون به خوبی شناخته نشده است(۲).هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی یوگا بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون میباشد.روش جستجو: مرور متون از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی pubmed،sid،scapus،magiran،iranmedex و علم نت با کلیدواژه های یوگا، پارکینسون ، لرزش، تعادل ، راه رفتن ، خستگی ، اختلالات خواب ،اضطراب ، درد و معادل انگلیسی آنها انجام گردید. متن کامل مقالات مرتبط با مطالعات بر اساس معیارهای ورود (دسترسی به متن کامل مقالات، مرتبط بودن خلاصه مقالات با موضوع تحقیق، تاریخ انتشار مقالات از۲۰۱۰_۲۰۲۰)و خروج (عدم دسترسی به متن کامل مقالات) توسط محققین به طور مستقل بررسی و از بین۴۳ مقاله تعداد ۳۲مقاله پس از ارزیابی کیفیت ، انتخاب و در مطالعه حاضر از آنها استفاده گردید.یافته ها : بررسی مطالعات انجام شده نشان میدهد یوگا میتواند به طور قابل توجهی سبب بهبود برادی کینزی اندام های فوقانی و تحتانی و همچنین افزایش استحکام و قدرت عضلانی در بیماران مبتلا به پارکینسون شود(۳).این ورزش میتواند با بهبود انعطاف پذیری عضلات منجر به حفظ تعادل و ثبات وضعیتی شده و خطر سقوط را نیز کاهش دهد(۴).نتایج برخی مطالعات همچنین نشان داد یوگا با دارا بودن تمرینات تنفسی و تمرکز ممکن است باعث بهبود تفکر آگاهانه ، تعادل فکری و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی این افراد شود و به عنوان یک درمان کمکی غیر دارویی در کاهش افسردگی بیماران مبتلا به پارکینسون نیز موثر باشد(۵).نتیجه گیری: یوگا به عنوان یک روش امکان پذیر و قابل قبول میتواند برای بهبود عملکرد حرکتی و غیر حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد. برای تعیین تاثیر آن بر استرس اکسیداتیو و علائم غیر حرکتی ، تحقیقات بیشتر با اندازه نمونه بزرگتر لازم است(۶).
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نرجس حافظی
دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران
مائده جهانگیری
دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران
بهنام علیزاده
دانشجوی کارشناسی پرستاری، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران
فاطمه محمدی پور
استادیار، دکتری پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران