تاثیر قصه گویی بر اضطراب کودکان بستری در بخش اطفال بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۸

مقدمه: بستری شدن در بیمارستان و حضور مداوم در محیط سرد و بی روح آن، کودک را مضطرب می کند. یکی از روشهای درمانی غیر دارویی موثر در کاهش استرس کودکان قصه گویی است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر قصه گویی فردی و کلامی بر اضطراب کودکان بستری در بیمارستان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع کار آزمایی بالینی شاهد دار بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان ۵ تا ۱۱ سال بستری شده در بخش اطفال بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۸ در نظر گرفته شد. پژوهشگر قبل از مداخله، میزان اضطراب بیماران را براساس مقیاس اضطراب کودکان اسپنس بررسی کرد. در نهایت افراد انتخاب شده به روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (در هر گروه ۳۰ نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله علاوه بر مراقبت های روتین تحت ۵ جلسه قصه گویی به مدت ۵ روز، روزی ۳۰ دقیقه قرار گرفتند ولی گروه کنترل فقط در معرض مراقبت های روتین قرار داشتند. به منظور مقایسه اضطراب کودکان بستری قبل از مداخله ، ۵ روز پس از مداخله و ۱۰ روز پس از مداخله از تحلیل واریانس اندازه های تکراری استفاده شد و در تمامی مراحل با توجه به برقرار نبودن فرض کرویت، نتایج با رویکرد گرین هاوس برآورد شده است.یافته ها: براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، قصه گویی باعث کاهش هراس و ترس از فضای باز، اضطراب جدایی، ترس از آسیب فیزیکی، ترس اجتماعی، میزان وسواس فکری عملی، میزان اضطراب عمومی ، بطور کلی میزان اضطراب کودکان می شود.نتیجه گیری: قصه گویی میتواند اضطراب کودکان بستری در بیمارستان را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، اضطراب ، کودکان بستری شده ، بستری شدن در بیمارستان