نگرش های تحمیل کننده درد پس از جراحی در کودکان: یک مطالعه کیفی

مقدمه و هدف: رهایی بیماران از درد اساس و پیامد با ارزش مراقبت پرستاری است. با توجه به مشارکت والدین و تیم درمان در مراقبت کودکان بستری، مطالعه حاضر با هدف تبیین نگرش آنان نسبت به درد پس از جراحی کودکان و فراهم کردن شواهدی برای مدیریت بهتر و کاهش عوارض منفی درد پس از جراحی کودکان انجام شد. روش کار: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی انجام شد. محیط پژوهش بخش های جراحی کودکان و جراحی عمومی بیمارستان های اهواز بود. با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و رعایت حداکثر تنوع در نمونه گیری ۲۸ نفر شامل ۱۶ مادر، پنج پدر، شش پرستار و یک پزشک جراح در مطالعه شرکت کردند. داده ها با مصاحبه بدون ساختار چهره به چهره، یادداشت عرصه و یادآورنویسی جمع آوری و با رویکرد گرانهایم و لاندمن تجزیه تحلیل شد.یافته ها : درونمایه اصلی حاصل از یافته های پژوهش حاکی از وجود نگرش های تحمیل کننده درد پس از جراحی کودکان در مشارکت کنندگان بود. این طبقه شامل ۴ زیرطبقه : ۱- پذیرش و طبیعی دانستن درد پس از جراحی ،۲- کم توجهی به ابعاد روحی روانی درد ،۳- مسکن هراسی و ۴- توجه ناکافی به خصوصیات و نیازهای تکاملی کودکان بود. نتیجه گیری: اکثر مشارکت کنندگان تنها به جنبه جسمی درد پس از جراحی کودکان توجه داشته و آن را به عنوان بهای زنده ماندن، به دست آوردن مجدد سلامتی، و داشتن زندگی عادی برای کودک قابل قبول می دانستند. اکثر آنها به علت ترس از عوارض داروهای مسکن و بی توجهی به ویژگی های تکاملی کودکان در مدیریت درد پس ازجراحی کودکان موفق نبودند. نتایج لزوم توجه به آموزش تخصصی در زمینه جنبه های روحی روانی، عاطفی و اجتماعی درد و استفاده از روشهای غیردارویی برای مدیریت درد پس از جراحی کودکان را مطرح می سازد.

کلیدواژه ها:

درد پس از جراحی ، نگرش ، مدیریت ، کودکان