تعیین ترکیب شیمیایی و ضرایب تجزیه پذیری گیاه مرتعی شور بیابانی( Salsola tomentosa) در مراحل مختلف رشد با استفاده از روش کیسه های نایلونی

این آزمایش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و خصوصیات تجزیه پذیری گیاه مرتعی شور بیابانی با استفاده از روش کیسه های نایلونی انجام شد. نمونه برداری از منطقه دشت شمالی شهرستان گناباد در سه مرحله از رشد (رویشی، گلدهی و بذردهی) انجام شد. نمونه های برداشت شده پس از خشک شدن در هوای آزاد، آسیاب شدند و ترکیب شیمیایی گیاه تعیین شد. جهت تعیین میزان تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی گیاه، از دو راس گاو فیستوله شده استفاده گردید. میزان تجزیه پذیری نمونه ها در زمان های صفر، ۲، ۴، ۸، ۱۶، ۲۴، ۳۶، ۴۸ ، ۷۲ و ۹۶ ساعت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در مراحل رشد گیاه شور بیابانی، حداکثر پروتئین خام و ماده آلی در مرحله رویشی به ترتیب ۳۴/۱۰ و ۷۵/۷۶ درصد بود، و بین مراحل رشد از نظر آماری اختلاف معنی دار وجود داشت. بیشترین خاکستر خام در مرحله بذردهی (۹/۳۱ درصد) مشاهده شد. با پیشرفت مرحله رشد از میزان پروتئین گیاه کاسته شده و بر مقدار الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی آن افزوده شد. تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در مرحله رویشی از دیگر مراحل رشد بیشتر بود. به طوری که با افزایش رشد تجزیه پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی و پروتئین کاهش معنی داری داشت. نتایج این مطالعه نشان دادکه با افزایش مرحله رشد، میزان پروتئین گیاه کاهش و محتوی فیبری آن افزایش یافته و همچنین تجزیه پذیری پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی آن کاهش معنی داری پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

شور بیابانی ، کیسه های نایلونی ، تجزیه پذیری