بررسی اثر روش های مختلف خشک کردن برگ بلوط گونه Q. persica و افزودن پلی‎اتیلن‎گلیکول بر غلظت ترکیبات فنولی، جمعیت پروتوزوآیی و تولید گاز متان

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر روش های مختلف خشک کردن برگ بلوط گونه Q. persica و افزودن پلی اتیلن گلایکول بر غلظت ترکیبات فنولی و اثر آن برجمعیت پروتوزوا، کل گاز تولیدی و تولید گاز متان در شرایط آزمایشگاه بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل دو× چهار با دوازده تکرار برای هر تیمار در دو دوره انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل روشهای مختلف خشک کردن برگ بلوط (خشک کردن در آفتاب، در سایه، در آون و به روش انجماد) با و بدون پلی‎اتیلن‎گلایکول بودند. روش های مختلف خشک کردن بر غلظت کل ترکیبات فنولی، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز اثر معنی‎داری داشت. اما روش خشک کردن بر محتوای کل تانن تاثیر معنی‎داری نداشت. در همه تیمارهای آزمایشی جمعیت پروتوزوآ تحت تاثیر پلی‎اتیلن‎گلیکول افزایش معنی‎داری را نشان دادند. بیشترین و کمترین جمعیت پروتوزوآ به ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون مشاهده شد. با افزودن پلی‎اتیلن‎گلیکول تولید گاز افزایش غیر معنی داری نشان داد. در همه تیمارها (به جز برگ خشک شده در آفتاب و آون) با افزودن پلی‎اتیلن‎گلیکول تولید گاز متان به طور معنی داری افزایش یافت (۶/۵۳ درصد). بیشترین و کمترین درصد متان به ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون (به ترتیب ۱۴ و ۷/۸ درصد کل گاز تولیدی) مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خشک کردن با استفاده از آون غلظت کل ترکیبات فنولی و تانن قابل هیدرولیز برگ بلوط و تولید گاز متان ناشی از تخمیر میکروبی برگ را نسبت به سایر روش های خشک کردن به میزان بیشتری کاهش داد. بنابراین با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد خشک کردن برگ بلوط با آون روش مناسب تری می‎باشد.

کلیدواژه ها:

روش‎های خشک کردن ، برگ بلوط ، ترکیبات فنولیک ، پروتوزوآ ، گاز متان