تحلیل مبانی فقهی ادغام مجازات بازدارنده در مجازات تعزیری با رویکردی بر نظر امام خمینی(ره)

قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۷۰ در کنار چهار قسم مجازات یعنی حدود، قصاص، دیات و تعزیرات از قسم دیگری با عنوان "مجازات بازدارنده" هم سخن به میان آورده است که این نوع مجازات در تقسیم بندی فقها دیده نمی شود. تلقی و برداشتی ناصحیح از کلام امام خمینی(ره) در به کار بردن لفظ بازدارنده، و تردید در اطلاق عنوان مجازات تعزیری برای مرتکبین جرایمی که در فقه و شرع سابقه نداشتند؛ واضعان قانون را بر آن داشت مجازات مرتکبین این جرایم را با عنوان " مجازات بازدارنده" بپذیرند. بدین صورت که بر مرتکبین آن دسته از جرایمی که سابقه شرعی و فقهی داشتنه اند مجازات تعزیر و بر مرتکبین جرائمی این سابقه را نداشتند "مجازات بازدارنده"وضع کردند. اما نگارندگان مقاله معتقدند تعزیرات منحصر به زمان شارع نبوده و می توان با استناد به مبانی فقهی، مسائل جدید را که مفسده آور بوده به عنوان تعزیر جرم انگاری، و مرتکبین آن را مجازات نمود. پیشنهاد مقاله حذف مجازات بازدارنده و ادغام آن در مجازات تعزیری است، چرا که مجازات بازدارنده قسیم تعزیر و در کنار سایر مجازات هیچ مبنا و مستند فقهی ندارد و استناد آن به امام خمینی صحیح نمی باشد. این نکته ای است که در قانون جدید قانون مجازات اسلامی مد نظر قرار گرفته و مجازات بازدارنده در تعزیرات ادغام شده چیزی که مورد حمایت مقاله است.

کلیدواژه ها:

تعزیر ، سابقه ی شرعی ، مبانی فقهی و اصول قانون اساسی ، مجازات بازدارنده