بررسی تنوع ژنتیکی برخی از ژنوتیپ های آفتابگردان (.Helianthus annuus L) با استفاده از نشانگر مولکولی ISSR

در این مطالعه، تنوع ژنتیکی و گروه بندی تعدادی از لاین های اصلاحی آفتابگردان حاصل از برنامه های اصلاحی مختلف، بااستفاده از نشانگر ISSR انجام شد. از ۱۱ آغازگر و ۲۹ لاین آفتابگردان استفاده شد. ۷۴ مکان ژنی مشاهده شد که ۶۷ مکانژنی چند شکل را نشان داد. نوارهای باندی بر اساس یک، بیانگر وجود نوار و صفر، بیانگرعدم وجود نوار کدگذاری شدند.دندروگرام توده ها، براساس ضریب فاصله ژنتیکی جاکارد و دایس الگوریتم UPGMA؛ ۲۹ لاین را به ۵ گروه تقسیم کرد. تجزیه به مختصات اصلی (PCOA) نتایج تجزیه خوشه ای را تایید کرد. با استفاده از ضرایب تشابه، کمترین تشابه بین دولاین ۱۰۵ SF و ۲۳۲ SF و بیشترین تشابه بین دو لاین ۲۷۴ SF و ۲۷۳ SF مشاهده شد. همچنین، نتایج حاصل از بررسی ۲۹لاین آفتابگردان با استفاده از نشانگر ISSR نشان داد که کمترین درصد چند شکلی مشاهده شده مربوط به پرایمر UBC۸۴۱ وبیشترین درصد مربوط به پرایمرهای UBC۸۰۹, UBC۸۲۸, UBC۸۶۲, UBC۸۸۴ و UBC۸۵۲ بود. درصد چند شکلی بالا(۹۰/۷۶) بیانگر وجود تنوع ژنتیکی در بین لاین ها و قابلیت نشانگری ISSR و شناسایی آن بود.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تنوع ژنتیکی ، تجزیه خوشه ای ، نشانگر ISSR