بررسی زیست سازگاری داربست های کیتوسان/ لامینین

سابقه و هدف: مهندسی بافت حوزه رو به رشدی برای ترمیم و جایگزینی عملکرد معیوب بافت یا ارگان آسیب دیده می باشد و امروزه به عنوان یک درمان نوین، جایگزین روش های مرسوم پیوند مطرح گردیده و به این منظور مواد زیستی پلیمری(داربست ها) و سلول های زنده را به کار می گیرد. داربست هایی در مقیاس زیر میکرون و نانو ساخته می شود که ساختاری مشابه ماتریکس طبیعی خارج سلولی (ECM) بوده و از چسبندگی، تکثیر و تمایزسلولی حمایت می کند و در عین حال پایداری فیزیکی و شیمیایی و ساختار زیستی مناسب را برای بافت جدید فراهم می کند. در پژوهش حاضر از نانوکامپوزیت کیتوسان/لامینین به عنوان داربست برای رشد و تکثیر سلول استفاده شده است. مواد و روش ها: داربست های نانوکامپوزیت کیتوسان/لمینین برای کاشت و تکثیر سلولهای فیبروبلاست رده ی L۹۲۹ با استفاده از روش خشک کن انجمادی استفاده گردید. ویژگی های فیزیکوشیمیایی داربست توسط میکروسکوپ الکترونی به طور کامل بررسی شد. سپس میزان زیست سازگاری داربست مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: مشاهدات حاصل از میکروسکوپ الکترونی حاکی از تشکیل ریزساختارهای متخلخل سیلندری شکل و حفرات به هم پیوسته بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از این داربست به دلیل عدم سمیت و زیست سازگاری مناسب، امکان رشد و اتصال مناسب سلول های فیبروبلاست رده ی L۹۲۹ را فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

Tissue engineering ، Scaffold ، Chitosan/laminin ، مهندسی بافت ، داربست ، کیتوسان ، لامینین