ارزیابی گوناگونی ژنتیکی در هشت نژاد گوسفند بومی ایران (اویس آریس) با بهره گیری از نشانگرهای ای اف ال پی

در این پژوهش گوناگونی ژنتیکی هشت نژاد گوسفند ایرانی شامل نژادهای لری بختیاری، ماکویی، مغانی، تالشی، شال، زندی، نایینی و کلکویی با بکار گیری روش ای اف ال پی بررسی شد. از ۳۰۹ نمونه بررسی شده ۱۲۱ نوار چندشکل فراهم گردید. میانگین هتروزیگویستی درون نژادی بالا و برابر با ۰۲۵۵/۰ ± ۲۷۹۵/۰ و هتروزیگویستی میان نژادی بسیار پایین و برابر با ۰۱۸۴/۰ بدست آمد.کمترین فاصله ژنتیکی درمیان دو نژاد لری-بختیاری و ماکویی (۰۱۵۱/۰) و بیشترین فاصله ژنتیکی در میان دو نژاد لری بختیاری و تالشی (۰۴۸۶/۰) برآورد گردید. جریان ژنی بسیار بالا و برابر با ۵۶۸۵/۷ برآورد شد. نمودار خوشه ای بدست آمده از ماتریس تشابه جاکارد و الگوریتم UPGMA چگونگی ارتباط میان تک تک نمونه ها را آشکار کرد. تجزیه به مولفه های اصلی نیز نشان داد که نمونه ها همبستگی بالایی دارند. نمودار خوشه ای بدست آمده از ماتریس فاصله ژنتیکی با روش نااوریب نی(۱۹۷۸) و الگوریتم یو پی جی ام ای با، بازه جغرافیایی و ویژگی های فنوتیپی نژادهای بررسی شده همخوانی میانه ای داشت که ممکن است بازتابی از کوچ های ناشناخته، وجود جریان ژنی و هم خاستگاه بودن این اندوخته های ژنتیکی باشد. همچنین در این بررسی هیچ نشانگر ویژه نژادی یافت نشد

کلیدواژه ها:

گوسفند ایرانی ، نشانگرهای ای اف ال پی ، گوناگونی ژنتیکی