رهیافت های مشارکت زنان روستایی در توسعه روستا

زنان تقریبا نیمی از جمعیت روستا را تشکیل می­ دهند و بیش از نیمی از فعالیت­ های اقتصادی- اجتماعی روستا متکی به فعالیت ­های آنان می­ باشد، اما قبل از سال ۱۹۷۰ چنین فرض می­ گردید که فرآیند توسعه، مردان و زنان را یکسان تحت تاثیر قرار می­ دهد چرا که در آن هنگام مقدار تولید با اقتصاد نقد، موازنه برقرار می­ نمود لذا قسمت اعظم کارهای زنان نادیده گرفته می­ شد. وقتی آشکار شد که توسعه اقتصادی فقر را از طریق اثرات «رخنه به پایین» به طور اتوماتیک ریشه کن نمی­ سازد، مسائل توزیع تساوی منافع برای مردان و زنان، در تئوری های توسعه اهمیت عمده­ای یافت و از این زمان بحث توسعه نیروی انسانی و مسائل مربوط به آن مطرح گردید.   اعضای جوامع روستایی به طور اعم و زنان روستایی به طور اخص از جمله گنجینه­ های کشف نشده ­ای هستند که به علت عدم دستیابی به منابع فرهنگی و به ویژه عدم دسترسی به امکانات و تسهیلات آموزشی همواره در تنگنای استضعاف فرهنگی قرار داشته و هرگز نتوانسته ­اند در حد کمال از توانایی ­ها و استعدادهای فطری خدادادی خود بهره ­مند گردند و همواره در فرآیند توسعه مورد بی­ مهری  قرار گرفته­ اند. نگاهی به وضعیت زنان روستایی ایران و میزان مشارکت زنان در برنامه ­ریزی ­های توسعه این امر را روشن­تر بیان می­ کند.