بررسی رابطه بین توانمندسازی، خودکارآمدی و عملکرد شغلی در کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان لارستان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمندسازی، خودکارآمدی و عملکردشغلی در کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان لار بود. برای دستیابی به این هدف از یک طرح همبستگی استفاده شده است. جامعه ی آماری این پژوهش ۲۳۶ نفر از کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان لارستان بوده اند که با استفاده از فرمول کوکران ۱۴۴ نفر به شکل تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها مقیاس توانمندسازی اسپریتزر (۱۹۹۵)، مقیاس خودکارآمدی شرر و آدامز (۱۹۸۲) و مقیاس عملکردشغلی پاترسون (۱۹۹۰) بر روی آزمودنی ها اجرا شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین توانمندسازی با عملکردشغلی وخودکارآمدی با عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین بین برخی از مولفه های این سه متغیر نیز روابط مثبت معنی داری وجود دارد. از میان متغیرهای جمعیت شناختی هیچکدام رابطه و تفاوت معنا داری با عملکرد شغلی ندارد. درمجموع می توان گفت که توانمندسازی و خودکارآمدی می توانند پیش بینی کننده های عملکردشغلی باشند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، خودکارآمدی ، عملکردشغلی ، اداره آموزش و پرورش