اثرات مواجهه مزمن با آمونیاک غیر کشنده بر شاخص های رشد و بافت شناسی آبشش و کلیه در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

زمینه مطالعه: تجمع آمونیاک در مزارع ماهیان گرمابی می تواند منجر به تلفات و یا کاهش تولید و کاهش عملکردی سیستم ایمنی شود.هدف: در مطالعه حاضر اثرات مواجهه مزمن با آمونیاک مولکولی (NH۳) غیر کشنده بر شاخص های رشد و همچنین آسیب های بافتی آبشش و کلیه در یک دوره آزمایشی ۳۰ روزه در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد بررسی قرار گرفته است.روش‎کار: ۱۸۰ ماهی با میانگین وزنی ۵/۰± ۵/۴ گرم در ۶ تانک تقسیم شدند. در این راستا یک گروه شاهد و یک گروه تیمار (هر گروه شامل سه تکرار) در نظر گرفته شد. ماهیان گروه تیمار به مدت ۳۰ روز با غلظت ۱/۰ میلی گرم/لیتر آمونیاک غیر یونیزه (NH۳) مورد مواجهه قرار گرفتند. وضعیت شاخص های رشد و آسیب­شناسی آبشش و کلیه پس از یک ماه مواجهه با آمونیاک مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: مواجهه با ۱/۰ میلی گرم/لیتر آمونیاک مولکولی منجر به کاهش معنی دار در شاخص های رشد کپور معمولی گردید. همچنین در بررسی آبشش ها، ادم و جداشدگی اپیتلوم پوششی و هایپرپلازی لاملاهای ثانویه در گروه تیمار مشاهده گردید. در بررسی بافت کلیه دژنره شدن و نکروز توبول های کلیوی، احتقان و افزایش مراکز ملانوماکروفاژ از علایم عمده در ماهیان گروه تیمار بوده است.نتیجه­گیری نهایی: اگرچه مواجهه با ۱/۰ میلی گرم/لیتر آمونیاک مولکولی منجر به مرگ و میر در ماهی کپور معمولی نمی شود اما قادر به ایجاد عوارض و مشکلات جانبی از جمله کاهش رشد و آسیب های بافتی در آبشش و کلیه می باشد. لذا برای رسیدن به تولید بالاتر باید سطوح تحت کشنده آمونیاک نیز در مزارع کپور معمولی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آمونیاک ، بافت شناسی ، مواجهه طولانی مدت ، شاخص های رشد ، کپور معمولی