رمزگشایی کهن الگویی داستان های هفت پیکر نظامی با توجه به سیر بهرام برای رسیدن به «مادر مثالی»

می­توان هفت­پیکر نظامی را کتاب یگانگی قهرمان و پیوند مقدس او با آنیما دانست که در گستره نمادها یا استعاره­هایی معنادار به نوعی «خویشتن­شناسی» منجر می شود. جلوه کهن­الگوهای ناخودآگاه جمعی موجود در این کتاب، آن را در هاله­ای از ابهاماتی قرار می­دهد که جز با راهکارهای روان شناختی اسطوره­ قابل درک و تبیین نیست. کهن­الگوی «زن نخستین» یا «مادر ازلی» در سفر سمبلیک بهرام و در مراحل آزمون­های خودشناسی او، حرکتی از اعماق سیاهی به دل روشنایی است. در داستان­های این کتاب، نقصان و کمبودی در روان تمامی قهرمانان، موجبات حرکت و سفر آن ها را برای گشودن دریچه­های ناشناخته فراهم می­سازد. زندگی پر رمز و راز شاه در گزارش نظامی از او یک قهرمانان اسطوره­مند ساخته که در فرجام زندگانی خویش به عنوان یک انسان آگاه به شعور شورمند خویش به نوعی فردانیت متافیزیکی دست می­یابد. مساله اصلی پژوهش در این مقاله، سیر بهرام است که خود در قالب سفری به قصد نوزایی رخ می دهد و تسلسل وقایع و ارتباط درونی آن ها با یکدیگر فرایند خویشتن­شناسی قهرمان را تقویت می کند. هدف این است تا با نشان دادن رویکرد روان شناختی اسطوره با واکاوی عناصر نمادین موجود در قصه­های هفت­گنبد، ارتباط درونی آن ها با داستان اصلی بررسی شود و تمامی کنش ها و واکنش­های داستانی را در جهت استعلای متافیزیکی قهرمان معنا بخشد. گفتنی است که شیوه تحقیق در این مقاله، تحلیلی- توصیفی است.

کلیدواژه ها:

بهرام گور ، هفت پیکر ، هفت گنبد ، آنیما ، خویشتن ، مادر مثالی ، یونگ