تحلیل بازنمودهای سبکی نثر صوفیانه در مرصادالعباد نجم الدین رازی
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 18، شماره: 71
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 147
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-18-71_016
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1400
چکیده مقاله:
عرفان حکایتگر پیوند انسان با معبود است. شرح این حکایت در آثار منظوم و منثور فارسی دستکم از قرن پنجم به بعد در خلال شعرها و کتابهای نثر فارسی آمدهاست. مرصادالعبادمنالمبداالیالمعاد یکی از این آثار منثور است که راهنمای سالکان در سیروسلوک عرفانی است. نجمالدین رازی در قرن هفتم این اثر راه به نثر ساده نگاشته؛ اما نسبتبه دیگر آثار منثور پیش از خود تفاوت هایی سبکی در آن دیدهمیشود. نثر ساده این کتاب گاه با بهکارگیری صنایع ادبی و همچنین لغات عربی بیشتر به سمت نثر فنی سوقمییابد. مقاله حاضر بهشیوه توصیفی- تحلیلی سعیدارد بازنمودهای سبک نثر صوفیانه را در این کتاب بررسینماید. پژوهش حاضر به این نتیجه دستیافته که مرصادالعباد دارای نثری یکدست و یکنواخت نیست و گاه مولف با توسل به صنایع ادبی سعیکردهاست تا به تزئین نثر خود بپردازد. سجع پرکاربردترین صنعت بدیعی است که در این متن مشاهدهمیشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا زرعی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران. zahra.zaree۲۰۱۹@yahoo.com