بررسی تصفیه پذیری پساب صنایع توسط بایوراکتور غشایی هوازی غوطه ور
محل انتشار: بیست و هشتمین کنگره ملی علوم و صنایع غذایی ایران
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 337
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCFOODI28_409
تاریخ نمایه سازی: 17 اسفند 1400
چکیده مقاله:
امروزه انتخاب بهترین روش تولید محصولات، حفظ محیط زیست و بازیافت مواد ارزشمند از پسابهای صنعتی از اهمیت ویژهای برخوردار است . یکی از اساسی ترین مزیت هایی که این فرآیند جدید نسبت به فرآیندهای موجود در صنعت دارد این است که از اجماع فیلتراسیون غشایی با یک فرآیند بیولوژیک برای رسیدن به بهترین کیفیت مواد خروجی (پساب) در یک واحد فرآیندی کوچک تشکیل شده است . در این تحقیق بیوراکتور غشایی مستغرق با غشاء مسطح در تصفیه فاضلاب صنعتی ، مورد بررسی قرار گرفت . این پروژه با استفاده از لجن فعال از واحد LOW TDS به راکتور آغاز و در ۲ فاز عملیاتی که به ترتیب در ۲ زمان ماند هیدرولیکی ،۱۸ و ۱۲ ساعت و فلاکس عبوری از غشاء برابر LMH ۳۴/۴ و LMH ۵۱/۶ انجام گردید. مشاهده شد که تغییر زمان ماند هیدرولیکی تاثیر چندانی بر روی حذف COD نداشته و در هر ۲ زمان ماند هیدرولیکی بجز در موردی که شوک COD بالا وجود داشته ، COD خروجی تقریبا بین ppm ۵-۱۵ بوده است . حداقل بازدهی حذف COD در ماه اول در حدود ۴/۸۵ درصد در فاز ابتدایی بوده که میکروارگانیسم ها در حال سازگاری با خوراک ورودی بوده اند. با توجه به داده های MLSS مشخص شد که وقتی غلظت COD پایین بوده است غلظت توده زیستی نیز در حد قابل قبولی بوده است که این غلظت کم توده زیستی نمی تواند موجب گرفتگی شدید غشاء گردد. در کل این پروژه اختلاف فشار دو سر غشاء ناچیز بود. روند تغییرات PH بین ۶ تا ۸ بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد رستمی یاسوج
کارشناس ارشد مهندسی شیمی گرایش جداسازی، کارشناس واحد تحقیق و توسعه شرکت مارگارین، تهران
فریبرز سیف الهی
دانشجوی دکتری فناوری غذایی ، گروه صنایع غذایی و تبدیلی ، پژوهشکده فناوری های شیمیایی ، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، مدیر تحقیق و توسعه ، شرکت مارگارین ، تهران
مهناز عاملی
مدیر ارشد تحقیق و توسعه، شرکت مارگارین، تهران
مجید جوانمرد داخلی
دانشیار گروه صنایع غذایی و تبدیلی، پژوهشکده فناوریهای شیمیایی، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران، تهران