تاثیر روش های آسیابانی بر توزیع مجدد مایکوتوکسین ها در بخش های گندم

غلات و فرآورده های جانبی آن بخش عمدهای از رژیم غذایی انسان و حیوان را تشکیل می دهد. برآورد شده که تا ۲۵ درصد از محصولات زراعی جهان ممکن است به مایکوتوکسین ها آلوده باشند. ارتباط مایکوتوکسین ها با سلامت انسان/حیوان متخصصین را بر آن داشت تا حداکثر حدمجاز را در غذاها و خوراکها تعیین کنند. درک چگونگی تغییر توزیع و غلظت مایکوتوکسین در طول فرآیند آسیاب، به دلیل تاثیر اقتصادی و سلامتی بالای آن، مورد توجه جهانی است . داده های بدست آمده نشاندهنده اینست که آسیابانی می تواند غلظت مایکوتوکسین را در بخش مصرفی انسان به حداقل برساند، اما باعث تجمع غلظت مایکوتوکسین ها در بخش هایی که معمولا به عنوان خوراک دام استفاده می شوند، گردد. غلظت مایکوتوکسین ها در محصولات جانبی گندم در مقایسه با دانه اصلی ممکن است تا هشت برابر افزایش یابد. فرآیندهای فیزیکی که قبل از آسیاب انجام می شوند، مانند سورتینگ ، بوجاری و پوستگیری ممکن است برای کاهش محتوای مایکوتوکسین دانه قبل از آسیاب بسیار کارآمد باشند. نتایج منتشر شده تنوع بالایی را در توزیع مجدد مایکوتوکسین نشان می دهد که ممکن است عمدتا به دلیل نوع مایکوتوکسین ها ، سطح و میزان آلودگی قارچی و عدم درک پیچیدگی فناوری آسیابانی باشد. دانش دقیق از چنین داده هایی ممکن است مبنای فنی مناسبی برای مدیران کارخانه ها فراهم کند تا با الزامات قانونی مطابقت یابند، یا از مدیریت ریسک و نهادهای نظارتی حمایت کنند، تا از خطر در معرض قرار گرفتن انسان و حیوان با مایکوتوکسین ها کاسته شود.

کلیدواژه ها:

گندم ، آسیابانی ، مایکوتوکسین ، توزیع مجدد.