اثر پودر مومیایی و عصاره علف هیضه بر عملکرد رشد، سامانه ایمنی و ریخت شناسی روده باریک جوجه گوشتی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 170
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JASR-13-3_003
تاریخ نمایه سازی: 17 اسفند 1400
چکیده مقاله:
این پژوهش به منظور ارزیابی عملکرد رشد، سامانه ایمنی و ریخت شناسی روده باریک جوجه گوشتی تغذیه شده با پودر مومیایی و عصاره علف هیضه (کککش بیابانی) انجام پذیرفت. برای اجرای آزمایش تعداد ۳۶۰ قطعه جوجه یکروزه نر سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی به شکل فاکتوریل ۳×۳ شامل سه سطح عصاره علفهیضه (۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم در کیلوگرم) و سه سطح مومیایی (۰، ۲۰ و ۴۰ میلی گرم در لیتر آب) در ۹ تیمار، ۳ تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار توزیع شدند. تیمار ۲۰۰ میلیگرم عصاره علفهیضه و ۲۰ میلیگرم مومیایی سبب افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند (۰۵/۰>P)، هر دو سطح اصلی مومیایی باعث افزایش راندمان لاشه و وزن نسبی سینه نسبت به شاهد گردید (۰۵/۰>P). هر دو سطح اصلی، مومیایی و علفهیضه باعث افزایش وزن نسبی کبد، صفرا، قلب، طحال و بورس در مقایسه با شاهد شدند، سطح ۲۰۰ میلیگرم علفهیضه باعث کاهش چربی بطنی در مقایسه با شاهد شد (۰۵/۰>P). تیمار حاوی ۴۰ میلیگرم مومیایی و ۲۰۰ میلیگرم عصاره علف هیضه باعث کاهش غلطت لیپوپروتئین کم چگال، کلسترول و فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز خون در مقایسه با شاهد گردید (۰۵/۰>P)، ولی بر غلظت لیپوپروتئین با چگالی بالا و تری گلیسرید خون، پروتئین تام و آلبومین خون اثر نداشتند. تیمار ۱۰۰ میلیگرم علف هیضه با ۲۰ میلیگرم مومیایی و تیمار ۱۰۰ میلیگرم علف هیضه و ۴۰ میلیگرم مومیایی در مقایسه با شاهد باعث افزایش عیار پادتن تام و ایمینوگلوبین M و G علیه گلبول قرمز گوسفندی شدند (۰۵/۰>P). ارتفاع پرز و سطح جذب در تیمارهای تغذیه شده با مومیایی و عصاره علفهیضه در مقایسه با شاهد بالاتر بود. این یافتهها نشان داد افزودن مومیایی و عصاره علفهیضه بترتیب در سطوح ۲۰ و ۲۰۰ میلیگرم باعث بهبود عملکرد رشد و کاهش چربی بطنی، کلسترول و فعالیت آنزیمهای کبدی و ریخت شناسی روده جوجههای گوشتی میگردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فائزه احمدزاده
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.
سیدجواد حسینی واشان
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.
نظر افضلی
Department of Animal Science, Faculty of Agriculture, University of Birjand, Birjand, Iran.
علی اله رسانی
گروه شیمی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :