سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال پیشگیری از بزه دیدگی معلولین

بزه دیده شناسی حمایتی از رهگذر تخصصی کردن سازوکارهای حمایتی خود، بر حمایت از گروه های خاص بزه دیدگان از جمله معلولین بزه دیده تاکید می کند. زیرا معلولین به جهت وضعیت ناتوانی خود از جمله افراد بالقوه آسیب پذیر به شمار می روند و بدین لحاظ آماج مناسبی برای وقوع جرم بوده و در مقایسه با افراد دیگر بیشتر در معرض بزه دیدگی قرار دارند. لذا نیازمند حمایت های افتراقی ویژه و همچنین پیشگیری و مقابله با بزه دیدگی معلولین می باشد. در این پژوهش کوشیده شده است تا ضمن تبیین ضرورت وجودی پیشگیری کیفری از بزه دیدگی معلولین و حمایت کیفری از معلولین بزه دیده، گستره ی آن در پرتو قوانین و مقررات کیفری داخلی و اسناد بین المللی که در بردارنده حقوق کیفری ماهوی و شکلی می باشند، تشریح و براساس رهنمودها و آموزه های جرم شناختی آسیب شناسی گردد. از این رو در ابتدا پس از بیان مفهوم سیاست جنایی تقنینی و پیشگیری از بزه دیدگی معلولین و انواع آن به علت اقتضای موضوع یعنی محدود نمودن آن به معلولین و با ارایه تعریف از فرد معلول به دسته بندی معلولیت ها به کمک و قانون برخی کشورها و دکترین پرداخته شده است و سپس با بیان علل طرح پیشگیری از بزه دیدگی معلولین و حمایت از معلولین و مطالعه سیر تاریخی دیگاه های موجود نسبت به این دسته از افراد، لزوم حمایت کیفری از معلولین بزه دیده و پیشگیری از بزه دیدگی معلولین نتیجه گیری می شود و سرانجام حمایت هایی که هر چند به صورت متشتت و غیرمنسجم در قوانین و مقررات حقوق موضوعه (ایران و اسناد بین المللی) صورت گرفته است مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد که در این میان چالش ها وظرفیت های موجود نیز مداقه نظر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، بزه دیدگی ، آسی پذیری معلولین ، حمایت کیفری