بررسی رابطه دینداری و حمایت اجتماعی با سلامت روانی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز)

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط حمایت اجتماعی و دینداری با سلامت ­روانی می­باشد. مورد مطالعه، دانشجویان (کارشناسی و کارشناسی ارشد) دانشگاه شهید چمران اهواز در سال ۱۳۹۵ بود که تعداد آن­ها مطابق آمار برابر با ۱۳۳۱۴ نفر اعلام گردید. روش تحقیق، پیمایش و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه خود­ساخته است. نمونه­گیری به روش نمونه­گیری طبقه­ای متناسب با حجم نمونه و با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۳ نفر تعیین شد. چارچوب نظری پژوهش با استفاده از دیدگاه دورکیم، سارافینو، برکمن و سیم طراحی شده است. مدل گلدبرگ از سلامت روانی(GHQ۲۸) به عنوان تعریف عملیاتی در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. یافته­های پژوهش نشان داد که دینداری در دو بعد اعتقادی و مناسکی و حمایت اجتماعی در سه بعد عاطفی، ابزاری و اطلاعاتی رابطه­ معناداری با  سلامت روانی دارد. در این پژوهش رابطه معناداری بین سن دانشجویان و سلامت­روانی آنان مشاهده نشد، اما یافته­های پژوهش نشان داد که رابطه معناداری بین وضعیت­تاهل، جنس و وضعیت سکونت دانشجویان با سلامت روانی آنان وجود دارد؛ به این ترتیب که افراد متآهل، دختران و دانشجویانی که در مدت تحصیل با خانواده زندگی می­کردند، از سلامت روانی بالاتری نسبت به گروه­های دیگر برخوردار بودند. نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره نشان داد که شش متغیر (دینداری اعتقادی، دینداری مناسکی، حمایت اجتماعی ابزاری، حمایت اجتماعی عاطفی، جنسیت و وضعیت سکونت) درمجموع ۵/۱۹ درصد از تغییرات مربوط به سلامت روانی را تبیین می کنند. در نتیجه عدم توجه به تقویت مبانی سلامت روانی در بین دانشجویان منجر به پیامدهای منفی و هزینه­های اقتصادی برای دولت خواهد شد و نیز اثرات روانی و اجتماعی آن بر روی نیروی انسانی تحمیل می­گردد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: دینداری ، حمایت اجتماعی ، اختلالات روانی ، سلامت روانی و دانشجویان