زیبایی شناسی روایی و اخلاق در رمان در باب زیبایی زیدی اسمیت

این مقاله بر رابطه ی بین زیبایی شناسی و اخلاق مبتنی است و با محوریت روایت شناسی بلاغی و فلسفه اخلاق، به بررسی اخلاقیات تنیده در شگردهای روایی رمان در باب زیبایی زیدی اسمیت می پردازد. چهارچوب نظری این تحقیق میان رشته ای بر روایت شناسی بلاغی جیمز فیلان و فلسفه اخلاق چارلز تیلور استوار است. فیلان جنبه زیبایی شناسی روایت را در بکارگیری شگردهای روایی می داند که دارای دامنه اخلاقی بوده و در نهایت منجر به داوری های اخلاقی مخاطب می گردند. در بررسی زیبایی شناسی روایی شگردهای اسمیت در استفاده از گفتمان غیرمستقیم آزاد و آوای روایی و کارکرد بلاغی آنها در انتقال ارزش های جهان داستانی نویسنده مورد کنکاش قرار می گیرد. در بحث نظام اخلاقی رمان، چگونگی ترسیم هویت شخصیت های داستان در ارتباط با طرز تلقی آنها از مفهوم زیبایی به مثابه خیری اخلاقی ، و دیدگاه اسمیت در تبیین فضیلت دغدغه مندی برای دیگری بررسی می شود. رمان در باب زیبایی قلمرو واقعیت انسان قرن بیست و یکم است که از یک سو به دنبال بیان هویت اصیل انسانی در بستری متکثر با چالش هایی بنیادین روبروست و از سویی دیگر درصدد کشف تعریفی مناسب برای دیگر دوستی در جامعه چند فرهنگی کنونی می باشد. این مقاله نشان می دهد که چگونه دامنه اخلاقی شگردهای روایی اسمیت، به بازنمایی جهانی می پردازد که در عین تکثر از جهان پاره پاره پسامدرن فاصله گرفته و مخاطب را به ارزیابی های اخلاقی متناسب با واقعیت معاصر فرا می خواند.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی بلاغی ، فلسفه اخلاق ، زیبایی شناسی روایی ، گفتمان غیرمستقیم آزاد ، آوای روایی ، هویت ، دغدغه مندی برای دیگری