بررسی قابلیت انتقال و روشهای انتقال کوید ۱۹ به عنوان یک ویروس تنفسی

بیان مساله : عفونت های ویروس تنفسی انسانی منجر به طیفی از علائم تنفسی و بیماری می شوند که به عوارض، مرگومیر و خسارات اقتصادی قابل توجهی در سراسر جهان منجر می شود، همانطور که در همه گیری COVID-۱۹ دیده می شود. ویروسهای تنفسی که متعلق به خانوادههای متنوعی هستند، از نظر نحوه انتشار یا قابلیت انتقال و مکانیسم انتقال متفاوت هستند. ویروسهای تنفسی می توانند از طریق چهار روش اصلی انتقال منتقل شوند: تماس مستقیم (فیزیکی )، تماس غیرمستقیم (سطوح)، قطرات (بزرگ) و آئروسل ها (ریز). ما در مورد سهم نسبی هر حالت در انتقال یک ویروس خاص در تنظیمات مختلف و اینکه چگونه تغییرات آن بر قابلیت انتقال و پویایی انتقال تاثیر می گذارد، اطلاعات کمی داریم .هدف پژوهش : هدف این مطالعه بحث در مورد عفونت های ویروس تنفسی انسانی ، بطور ویژه سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا ۲ (SARS-CoV-۲)، قابلیت انتقال، مکانیسم انتقال و درمانها ی دارویی و غیر دارویی می باشد.روش و چگونگی انجام پژوهش : مطالعه مقالات و جمع آوری اطلاعات یافته ها و نتیجه گیری : شواهد موجود از اثربخشی روشهای غیردارویی با توجه به کاهش ویروس حمایت می کند. با این حال، دادههای بیشتری در مورد اثربخشی آنها در کاهش انتقال مورد نیاز است . درک سهم نسبی روشهای مختلف در انتقال ویروس برای اطلاع از اثربخشی روشهای غیردارویی در جمعیت بسیار مهم است . روشهای غیردارویی برای مقابله با چندین حالت انتقال ویروس باید موثرتر از اقدام برای مقابله با یک حالت انتقال واحد باشد.

کلیدواژه ها:

عفونت ها ی ویروسی تنفسی ، کووید-۱۹ ، قابلیت انتقال ، مکانیسم انتقال