نگاهی به فرایند جایگزینی معنایی در زبان فارسی

در این مقاله سعی بر آن است تا به مسعله ی فرایند جایگزینی معنایی ۰ در واژگان زبان فارسی پرداخته شود. جایگزینی معنایی ، یکی از پربسامدترین فرایندهای معنایی اصت که بر روی محور همنشینی و تحت تاثیر بافت های درون زبانی و برون زبانی عمل می کند . بررسی چگونگی تعیین معنی واحدهای واژگانی بر روی محور همنشینی پس از اعمال حذف در محدوده ی بافت زبانی و فضای بافت برون زبانی هدفبود ۰ و چنین می نماید که از این طریق بتوان به چگونگی توزیع افزایشی و کاهشی معنای انتقال معنای در سطح جایگزین ها در زبان فارسی دست یافت . در پژوهثی حاضر به دنبال اثبات این نکته خواهیم بود که از میان واژههای هم نشینی بر روی محور همنشینی ، واژ، یا واژه هایی تابع فرایند کاهشی معنایی قرار گرفته و امکان حذف می یابند که بی نشان باشند و واژه ای تحت فرایند افزایشی معنایی قرار می گیرد که عامل نشاندار کننده به حساب می آید : یعنی گذر معنی یک واحد زبانی که باعث کاهش معنایی واحد اول به واحد زبانی دیگر که موجب افزایثی معنای واحد دوم و یا بر عکس باشد به دلیل وجود نشانداری یکی از این دو واحد بر رری محور همنشینی است.