مستند کردن نوشته ها در علوم انسانی "معرفی شیوه بین المللی (MLA)

اطلاع رسانی در دنیایی که هر آن رو به سوی پیشرفت و تکامل اطلاعاتی دارد، کار بسیار حساس و ظریفی است. تهیه و تدوین اطلاعات علمی-پژوهشی در زمینه های گوناگون و ارائه آن به مخاطبان خاص یا عام دارای قواعد مشخصی است که رعایت کردن آنها، عمل تفهیم و تفاهم و درک و دریافت را ساده تر می کند. متون علمی-پژوهشی اساسا یا از روش «استنادی» بهره می برند یا از روش «استدلالی» (و اغلب از تلفیق هر دو روش). روش استدلالی (reasoning method) مبتنی بر استدلال و استنتاج منطقی است و قضاوت نهایی درباره درستی یا نادرستی مطالب و نتایج عموما به عهده مخاطب گذاشته می شود. روش استنادی (Citation method) - که مورد بحث این مقاله است - آن است که محقق متن خود را به اطلاعات یک یا چند متن، شخص، گروه و غیره یا نقل قول از آنها مستند کند. نقل قول یا استشهاد از نوشته های دیگران، اغلب به چند دلیل اساسی صورت می گیرد: تایید مطالب و نتایج دیگران؛ رد کردن مطالب یا انتقاد از آنان؛ تصحیح و تکمیل مطالب:......... امانتداری علمی ایجاب می کند به هنگام استفاده از مطالب دیگران به هر شکل (مستقیم، غیر مستقیم، گزارشگونه،...) و با هر هدف که انجام شده باشد، به منبع آن ارجاع داده شود. ارجاع دادن به منابع معتبر و دست اول علمی، در عین حالی ، اعتبار و وجهه علمی - تحقیقی هر پژوهش را افزایش می دهد و منابع دیگری را درباره موضوع مورد نظر به خواننده معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

روش استدلالی ، روش استنادی ، امانتداری علمی